Andrzej Leszczyński

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	1620
Konsekrator	Andrzej Szołdrski
Konsekrowani biskupi
Wojciech Tolibowski	1645
Jan Stefan Wydżga	1655
Współkonsekrowani biskupi
Olbracht Lipnicki	1646

Andrzej Leszczyński
	Prymas Polski i Litwy
Kraj działania	I Rzeczpospolita
Data i miejsce urodzenia	1608 ; Gołuchów
Data i miejsce śmierci	15 kwietnia 1658 ; Skierniewice
Miejsce pochówku	bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Mikołaja w Łowiczu
	Arcybiskup gnieźnieński, Prymas Polski
Okres sprawowania	1653–1658
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	18 grudnia 1633
Nominacja biskupia	16 grudnia 1641
Sakra biskupia	15 czerwca 1642
	Multimedia w Wikimedia Commons

Andrzej Leszczyński herbu Wieniawa (ur. w 1608 w Gołuchowie, zm. 15 kwietnia 1658) – arcybiskup gnieźnieński w latach 1652–1658, kanclerz wielki koronny w latach 1650–1653, biskup chełmiński w latach 1646–1652, podkanclerzy koronny w latach 1645–1650, opat tyniecki w 1644 roku, opat czerwiński w latach 1641–1644^[1], prepozyt płockiej kapituły katedralnej w latach 1646–1653^[2], biskup kamieniecki w latach 1640–1646, opat przemęcki w 1636 roku, kanclerz królowej Cecylii Renaty, kanonik krakowski w 1623 roku, prepozyt łęczycki.

Życiorys

Urodzony w Gołuchowie (powiat Pleszew), najstarszy syn kanclerza w. koronnego Wacława i kalwinistki Anny z Rozrażewskich^[3]. Miał 3 braci, Władysława, Jana i Rafała oraz 4 siostry.

Był uczniem kolegium jezuitów w Kaliszu, studiował prawo kanoniczne i cywilne w Ingolstadt w 1626, studiował w Würzburgu w 1626 roku^[4] a następnie prawo kanoniczne, filozofię i prawdopodobnie teologię w Sienie. W 1621 przyjął niższe święcenia z rąk prymasa Wawrzyńca Gembickiego, a 18 grudnia 1633 przyjął święcenia kapłańskie^[3]. Od 1623 kanonik krakowski, od 1628 prepozyt łęczycki.

Po powrocie do kraju został kanclerzem królowej Cecylii Renaty oraz opatem komendatoryjnym przemęckim. W 1634 roku był deputatem duchownym z kapituły katedralnej poznańskiej na Trybunał Główny Koronny^[5]. 16 grudnia 1641 został biskupem kamienieckim^[3]. Sakrę przyjął 15 czerwca 1642 w Warszawie. W 1643 otrzymał opactwo czerwińskie, a w 1644 tynieckie.

W 1645 mianowany podkanclerzym koronnym, odtąd brał udział w polityce polskiej, rywalizując na tym polu z kanclerzem Jerzym Ossolińskim. Był przeciwnikiem wojny z Turcją, a zwolennikiem twardej linii wobec kozaków i Powstania Chmielnickiego. Po śmierci Władysława IV początkowo popierał kandydaturę królewicza Ferdynanda, później jednak opowiedział się za Janem Kazimierzem. Podpisał pacta conventa Jana II Kazimierza Wazy w 1648 roku^[6]. W nagrodę za swoją bezkompromisową postawę w 1650 Jan Kazimierz oddał mu kanclerstwo wielkie koronne; brał udział w wyprawie beresteckiej (1651)^[3].

3 grudnia 1646 został biskupem chełmińskim^[3]. W 1647 z jego polecenia kanonicy M. Bystram i F. Rzeszowski przeprowadzili wizytację diecezji chełmińskiej. Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 31 lipca 1648 roku^[7]. W 1650 ustanowił w kapitule chełmińskiej urząd archidiakona, ok. 1650 ufundował główny ołtarz do katedry w Chełmży, a w 1651 erygował seminarium duchowne w Chełmnie.

Już jednak w 1653 został prymasem oraz arcybiskupem gnieźnieńskim (ingres do katedry odbył 20 października 1654) i musiał złożyć pieczęć większą. W czasie potopu szwedzkiego wraz z królem Janem II Kazimierzem wycofał się na Śląsk, a zarazem zabiegał o pomoc dla króla u cesarza rzymskiego i papieża. Był zwolennikiem przeprowadzenia reform państwa. Odznaczał się wybitnymi zdolnościami dyplomatycznymi, lecz brak mu było silnej woli i energii. Starał się łagodzić antagonizmy między królem a magnaterią. Obok mów wygłoszonych na sejmach wydał: „Oratio in funere S. Caeciliae Renatae…” (1644).

Zmarł 15 kwietnia 1658 r. w Skierniewicach, pochowany w kolegiacie łowickiej^[8].

Przypisy

↑ Henryk Folwarski, Poczet opatów kanoników regularnych w Czerwińsku, w: Nasza Przeszłość, t. VI, 1957, s. 80.
↑ Antoni Julian Nowowiejski, Płock : monografia historyczna / napisana podczas wojny wszechświatowej i wydrukowana w roku 1930, Płock [1931], s. 354.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Gąsiorowski, Topolski 1981 ↓, s. 413.
↑ Marcin Broniarczyk, Wykształcenie świeckich senatorów w Koronie za Władysława IV, w: Kwartalnik Historyczny, R. 119, nr 2 (2012), s. 285.
↑ Mikołaj Pukianiec, Organizacja i funkcjonowanie poznańskiej kapituły katedralnej w XVII wieku, s. 134.
↑ Porządek na seymie walnym elekcyey między Warszawą a Wolą przez opisane artykuły do samego aktu elekcyey należące, vchwalony y postanowiony roku Pańskiego M.DC.XLVIII, dnia VI października, s. 19.
↑ Volumina Legum, t. IV, Petersburg 1860, s. 85.
↑ Telewizja Polska S.A., Archeolodzy odkryli nieotwierane od setek lat krypty prymasów Polski [ZDJĘCIA] [online], lodz.tvp.pl [dostęp 2024-06-24] (pol.).

Bibliografia

Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski [red.]: Wielkopolski Słownik Biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 413. ISBN 83-01-02722-3.

Linki zewnętrzne

[1] Henryk Folwarski, Poczet opatów kanoników regularnych w Czerwińsku, w: Nasza Przeszłość, t. VI, 1957, s. 80.

[2] Antoni Julian Nowowiejski, Płock : monografia historyczna / napisana podczas wojny wszechświatowej i wydrukowana w roku 1930, Płock [1931], s. 354.

[CITEREFGąsiorowski,_Topolski1981413-3] Gąsiorowski, Topolski 1981 ↓, s. 413.

[4] Marcin Broniarczyk, Wykształcenie świeckich senatorów w Koronie za Władysława IV, w: Kwartalnik Historyczny, R. 119, nr 2 (2012), s. 285.

[5] Mikołaj Pukianiec, Organizacja i funkcjonowanie poznańskiej kapituły katedralnej w XVII wieku, s. 134.

[6] Porządek na seymie walnym elekcyey między Warszawą a Wolą przez opisane artykuły do samego aktu elekcyey należące, vchwalony y postanowiony roku Pańskiego M.DC.XLVIII, dnia VI października, s. 19.

[7] Volumina Legum, t. IV, Petersburg 1860, s. 85.

[:0-8] Telewizja Polska S.A., Archeolodzy odkryli nieotwierane od setek lat krypty prymasów Polski [ZDJĘCIA] [online], lodz.tvp.pl [dostęp 2024-06-24] (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

Prymasi Polski	Mikołaj Trąba (1417–1422) Wojciech Jastrzębiec (1423–1436) Wincenty Kot (1436–1448) Władysław Oporowski (1449–1453) Jan Sprowski (1453–1464) Jan Gruszczyński (1464–1473) Jakub z Sienna (1474–1480) Zbigniew Oleśnicki (1481–1493) Fryderyk Jagiellończyk (1493–1503) Andrzej Boryszewski (1503–1510) Jan Łaski (1510–1531) Maciej Drzewicki (1531–1535) Andrzej Krzycki (1535–1537) Jan Latalski (1537–1540) Piotr Gamrat (1541–1545) Mikołaj Dzierzgowski (1545–1559) Jan Przerębski (1559–1562) Jakub Uchański (1562–1581) Stanisław Karnkowski (1581–1603) Jan Tarnowski (1603–1605) Bernard Maciejowski (1605–1608) Wojciech Baranowski (1608–1615) Wawrzyniec Gembicki (1616–1624) Henryk Firlej (1624–1626) Jan Wężyk (1627–1638) Jan Lipski (1638–1641) Maciej Łubieński (1641–1652) Andrzej Leszczyński (1653–1658) Wacław Leszczyński (1659–1666) Mikołaj Jan Prażmowski (1666–1673) Kazimierz Florian Czartoryski (1673–1674) Andrzej Olszowski (1674–1677) Jan Stefan Wydżga (1677–1685) Michał Stefan Radziejowski (1687–1705) Stanisław Szembek (1706–1721) Teodor Potocki (1723–1738) Krzysztof Antoni Szembek (1739–1748) Adam Ignacy Komorowski (1749–1759) Władysław Aleksander Łubieński (1759–1767) Gabriel Podoski (1767–1777) Antoni Kazimierz Ostrowski (1777–1784) Michał Jerzy Poniatowski (1785–1794) Ignacy Krasicki (1795–1801) Ignacy Antoni Raczyński (1807–1818) Tymoteusz Gorzeński (1821–1825) Teofil Wolicki (1828–1829) Marcin Dunin (1831–1842) Leon Przyłuski (1845–1865) Mieczysław Ledóchowski (1866–1886) Juliusz Józef Dinder (1886–1890) Florian Stablewski (1891–1906) Edward Likowski (1914–1915) Edmund Dalbor (1915–1926) August Hlond (1926–1948) Stefan Wyszyński (1948–1981) Józef Glemp (1981–2009) Henryk Muszyński (2009–2010) Józef Kowalczyk (2010–2014) Wojciech Polak (od 2014)
Prymasi Królestwa Polskiego	Franciszek Skarbek-Malczewski (1818–1819) Szczepan Hołowczyc (1819–1822) Wojciech Józef Skarszewski (1824–1827) Jan Paweł Woronicz (1828–1829) Aleksander Kakowski (1925–1938)
Prymasi Galicji i Lodomerii	Andrzej Alojzy Ankwicz (1815–1833) Franz Xavier Luschin (1834–1835) Franciszek de Paula Pisztek (1835–1846) Michał Lewicki (1848–1858)