Angry Chair

Angry Chair
Okładka
Wykonawca singla
z albumu Dirt
Alice in Chains
Strona B

zobacz listę

Wydany

3 grudnia 1992

Nagrywany

27 kwietnia–29 lipca 1992 w Eldorado Recording Studios, Burbank, oraz One on One Recording, Los Angeles[1]

Gatunek

metal alternatywny • grunge[2]

Długość

4:48

Wydawnictwo

Columbia

Producent

Dave Jerden

Format

singel CD • kaseta • 7” • 12”

Autor

Layne Staley

Singel po singlu
„Them Bones”
(1992) 		„Angry Chair”
(1992) 		„Rooster”
(1993)

Angry Chair – trzeci singiel amerykańskiego zespołu muzycznego Alice in Chains, promujący opublikowany we wrześniu 1992 album studyjny Dirt. Utwór w amerykańskim wydaniu płyty został zamieszczony na przedostatniej, dwunastej pozycji[a]. Czas trwania wynosi 4 minuty i 48 sekund. Autorem tekstu i kompozytorem jest Layne Staley, co stanowi jeden z trzech wyjątków w dyskografii grupy, którego jest on twórcą. Pozostałe dwie kompozycje to „Hate to Feel” i „Head Creeps”[b]. Singel został wydany w kilku wersjach, w tym także w rozszerzonym wydaniu.

Historia nagrywania

[edytuj | edytuj kod]

Kompozycje „Angry Chair” i „Hate to Feel” zostały przyniesione przez Layne’a Staleya w wersjach instrumentalnych w trakcie sesji do albumu studyjnego Dirt (1992). Według producenta Dave’a Jerdena robocze tytuły obydwu utworów brzmiały „Rock On” i „Rockmanoff” lub „Rockmanoff I” i „Rockmanoff II”[6]. Podczas nagrań powstał problem wynikający z podobnych nazewnictw. Gdy członkowie zespołu przystąpili do pracy nad drugą z kompozycji, inżynier dźwięku Bryan Carlstrom omyłkowo o mało co nie wymazał partii wokalnych z pierwszego utworu[6]. Przed rozpoczęciem procesu obróbki cyfrowej Pro Tools sprawdził taśmę, dzięki czemu uniknięto błędu[6]. Od 24 do 26 czerwca Staley zarejestrował partie śpiewu i wraz z Jerrym Cantrellem dograł gitary[7].

Analiza

[edytuj | edytuj kod]
Autor utworu Layne Staley (1992)

Warstwa liryczna napisana przez Staleya, mająca mroczny, ponury, przygnębiający i emocjonalny charakter, opowiada o uzależnieniu narkotykowym[8][9]. Jeden z recenzentów określił ją jako „rozlanie najciemniejszych emocji i stanu psychicznego” oraz „uczucie uwięzienia”[10]. Niekiedy sądzono, iż tytuł utworu odnosi się do okresu wczesnego dzieciństwa Staleya, który za nieposłuszne zachowanie, w ramach kary sadzany był przez swojego ojca na krześle przed lustrem[10]. Wers: „Stomach hurts and I don’t care” opisuje nudności spowodowane zażywaniem heroiny, natomiast fragment: „Get on your knees, time to pray, boy” odnosi się do zdarzenia, w którym mały chłopiec w rozpaczliwy sposób płaci za swoją pomyłkę. Stanowi to nawiązanie do sytuacji, gdy Staley jest „torturowany” przez swój nałóg[10].

Cantrell w wywiadzie dla brytyjskiego miesięcznika „Metal Hammer” odniósł się do interpretacji warstwy lirycznej: „Tekst mówi o człowieku, który ma problemy z narkotykami oraz zbyt rozrywkowym trybem życia. W tej piosence ukazany jest wybór jaki później pozostaje człowiekowi – żyć albo umrzeć”[11]. W rozmowie z magazynem „Request” muzyk przyznał: „Opowieść o osobie, która zajmuje się gównianą stroną bycia uzależnionym od narkotyków, to złożone z nas, z dużej ilości ludzi. Gwiazdy z naiwnego punktu widzenia – seks, narkotyki i rock and roll – a potem świadomość, że to nie jest odpowiedź”[12]. Gillan G. Gaar z czasopisma „Goldmine” tematykę warstwy lirycznej opisuje jako „frustrację”[13].

„Angry Chair” został skomponowany według niskiego schematu strojenia E, obniżonym o pół tonu w dół. Posiada dwa główne riffy. Charakterystyczne „opóźnienia” harmonii wokalnej w zwrotkach nagrano w trzech warstwach i wykonano przy pomocy efektu odzwierciedlenia dźwięku (począwszy od otwierającego wersu: „Sitting on an angry chair…” zastosowano szesnaście ścieżek wokalu)[7]. Ned Raggett z serwisu AllMusic określił je jako „złowieszcze echa o nadciągającej zagładzie”[2]. W początkowej fazie śpiew Staleya utrzymywany jest w łagodnym tonie, podobnie jak brzmienie parti gitar[2]. Przed wykonaniem refrenów, utwór zyskuje na większej agresywności. „Angry Chair” charakteryzuje się dynamiczną solową grą Cantrella oraz harmonią wokalną, występującą w refrenach, między śpiewem prowadzącym Staleya a wokalem wspierającym Cantrella[2]. Muzyk nie był zadowolony ze swojej partii solowej. „Zasadniczo gdy tworzę solówki, po prostu puszczamy rolkę taśmy i improwizuję dopóki nie pojawi się zasadnicza idea. Myślałem, że ta jest nieudana i zacząłem tworzyć inną, lecz wszyscy zaczęli skakać i mówić, że «to jest świetne, to jest to!», ja na to, że «nie ma k**wa mowy!» Więc zawrzeliśmy układ: nagrałem kilka innych rozwiązań, ale zachowaliśmy oryginał. Layne nalegał, że pierwsze solo było najlepsze, choć myślałem, że była to najbardziej gówniana rzecz jaką kiedykolwiek zrobiłem” – wspominał[14]. Gitarzysta w wywiadzie dla „Guitar World” wyraził duże uznanie dla Staleya za samodzielne skomponowanie dwóch utworów[15].

Teledysk

[edytuj | edytuj kod]

Teledysk do „Angry Chair” w reżyserii Matta Mahurina został opublikowany w grudniu 1992[16]. Zdjęcia realizowano w Nowym Jorku[12]. W wideoklipie została użyta między innymi małpiatka galago senegalski, która siedzi na ramieniu Staleya[17]. Teledysk dostępny jest na płycie kompilacyjnej Music Bank: The Videos (1999)[17].

Wydanie

[edytuj | edytuj kod]

Singel „Angry Chair” został opublikowany 3 grudnia 1992 nakładem wytwórni Columbia[18]. Ukazał się on dodatkowo w dwóch rozszerzonych wersjach, wzbogaconych o koncertowe wersje utworów „Bleed the Freak” i „It Ain’t Like That” (pochodzących z debiutanckiego albumu studyjnego Facelift; 1990) oraz „Hate to Feel” (z płyty Dirt), zarejestrowanych 2 marca w Barrowland Ballroom w Glasgow w ramach Down in Your Hole Tour[19][20]. 24 maja 1993 singel został wydany w Wielkiej Brytanii[21].

W późniejszym czasie „Angry Chair” został zamieszczony na wszystkich czterech kompilacyjnych albumach zespołu – Nothing Safe: Best of the Box[22] (także w wersji koncertowej na limitowanej edycji wydanej przez Best Buy)[23], Music Bank (1999)[24], Greatest Hits (2001)[25] oraz The Essential Alice in Chains (2006)[26]. Koncertowe zapisy utworu znalazły się na płytach Unplugged (1996)[27] i Live[28] oraz na stronach B singli „Heaven Beside You” (1996)[29] i „Get Born Again” (1999)[30].

Odbiór

[edytuj | edytuj kod]

Krytyczny

[edytuj | edytuj kod]

Ned Raggett z AllMusic charakter utworu określił jako „mrok gotycki”. Autor przyznał, że „Staley z Cantrellem wciąż potrafią zaskakiwać oraz w sposób niebywale trafiony przekształcać swoje utwory w coś spektakularnego”. Wyraził również pochlebną opinię o stylu riffowania przez Cantrella, który opisał mianem „dramatycznego i nieustępliwego”[2]. Michael Christopher z czasopisma on-line PopMatters zwrócił uwagę na fakt, że „Angry Chair” jest wyraźną próbą skonfrontowania się Staleya z jego własnym wewnętrznym bólem i demonami[3]. Holly George-Warren z „Rolling Stone’a”, w biografii zespołu podkreśliła, że w utworze wyraźnie słychać jest rodzaj autodestrukcji i zmęczenia psychicznego[31]. Dziennikarz Greg Kot, w opublikowanej w 2004 książce New Rolling Stone Album Guide, zaznaczył, że Staley w tekście między innymi do „Angry Chair” „destyluje swoją autodestrukcyjną postawę z chłodną beztroską”[32]. James McNair na łamach magazynu „Q” przyznał, że praca gitar w „Angry Chair” charakteryzuje się „mieszanką wczesnego Black Sabbath z Led Zeppelin”[33].

Komercyjny

[edytuj | edytuj kod]

30 stycznia 1993 utwór zadebiutował na 35. lokacie Album Rock Tracks, notowaniu opracowywanym przez tygodnik „Billboard”[34]. 20 lutego, po czterech tygodniach, uplasował się na 34. pozycji[35]. W sumie na wspomnianej liście przebojów notowany był przez pięć tygodni[36]. Także 30 stycznia utwór „Angry Chair” zadebiutował na 29. miejscu w zestawieniu „Billboardu” Modern Rock Tracks[37]. 6 lutego singel awansował o dwie lokaty w górę[38]. Na liście spędził łącznie trzy tygodnie[39]. 3 czerwca „Angry Chair” zadebiutował na 28. miejscu irlandzkiego zestawienia Top 100 Singles, gdzie utrzymał się przez tydzień[40][41]. 5 czerwca singel uplasował się na 33. pozycji brytyjskiej listy Official Singles Chart Top 75[40][42]. 19 czerwca utwór Alice in Chains został sklasyfikowany na 79. miejscu listy European Hot 100, opracowywanej na podstawie sprzedaży singla w piętnastu krajach Europy[43].

Utwór na koncertach

[edytuj | edytuj kod]

„Angry Chair” zadebiutował w trakcie występu w The Evergreen State College na terenie miasta Olympia 27 sierpnia 1992[44], w ramach przedpremierowej mini trasy Shitty Cities Tour[45], poprzedzającej tournée Down in Your Hole Tour. Regularnie prezentowany był podczas koncertów zespołu w latach 90.[44] Obok „Hate to Feel”, „Angry Chair” był jedną z dwóch kompozycji, podczas których na gitarze rytmicznej grał Staley[15][46]. Od momentu reaktywacji grupy w 2005, „Angry Chair” często grany jest podczas występów[44]. W trakcie koncertu w Austin 29 września 2007 w ramach Acoustic Hour, będącego częścią 2007 North American Tour, utwór został wykonany w wersji akustycznej z gościnnym udziałem Scotta Weilanda[47].

Lista utworów na singlu

[edytuj | edytuj kod]

singel CD (CSK 4840):

NrTytuł utworuAutorzyDługość
1.„Angry Chair”Layne Staley4:48

singel CD (XPCD 281):

NrTytuł utworuAutorzyDługość
1.„Angry Chair” (wersja radiowa)Layne Staley4:12
2.„I Know Somethin’ (‘Bout You)”Jerry Cantrell4:22
8:34

singel CD (658916 1):

NrTytuł utworuAutorzyDługość
1.„Angry Chair”Staley4:48
2.„Brother”Cantrell4:27
9:15

Limited Edition 4 Track Picture CD (659365 2)[c]:

NrTytuł utworuAutorzyDługość
1.„Angry Chair”Staley4:48
2.„I Know Somethin’ (‘Bout You)”Cantrell4:22
3.„It Ain’t Like That” (wersja koncertowa)Cantrell • Mike Starr • Sean Kinney4:40
4.„Hate to Feel” (wersja koncertowa)Staley5:35
19:25

winyl 7” (659365 7):

NrTytuł utworuAutorzyDługość
1.„Angry Chair”Staley4:48
2.„I Know Somethin’ (‘Bout You)”Cantrell4:22
9:10

winyl 12” (01-659365-20)[c]:

NrTytuł utworuAutorzyDługość
1.„Angry Chair”Staley4:48
2.„I Know Somethin’ (‘Bout You)”Cantrell4:22
3.„Bleed the Freak” (wersja koncertowa)Cantrell4:07
4.„It Ain’t Like That” (wersja koncertowa)Cantrell • Starr • Kinney4:40
17:57

Personel

[edytuj | edytuj kod]

Opracowano na podstawie materiału źródłowego[48]:

Interpretacje

[edytuj | edytuj kod]

Notowania

[edytuj | edytuj kod]
Lista (1993) Pozycja
Australia Alternative Top 20 Chart (Australia)[52] 11
Album Rock Tracks (Stany Zjednoczone)[36] 34
European Hot 100 (Europa)[43] 79
Modern Rock Tracks (Stany Zjednoczone)[39] 27
Official Singles Chart Top 75 (Wielka Brytania)[40][42] 33
Top 100 Singles (Irlandia)[41] 28

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ W australijskich, europejskich i kanadyjskich edycjach płyty, „Angry Chair” został zamieszczony na jedenastym miejscu. Miało to związek z przestawieniem „Down in a Hole” z czwartej na dwunastą lokatę[3]. W japońskim wydaniu, w związku z absencją „Untitled”, znalazł się on na dziesiątym miejscu[4].
  2. ↑ Drugi z utworów został opublikowany na płycie Alice in Chains z listopada 1995[5].
  3. ↑ a b Utwory w wersjach koncertowych zarejestrowano 2 marca 1993 w Barrowland Ballroom w Glasgow[19][20].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ de Sola 2015 ↓, s. 168, 179.
  2. ↑ a b c d e Ned Raggett: Angry Chair. AllMusic. [dostęp 2011-09-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-09)]. (ang.).
  3. ↑ a b Michael Christopher: Alice in Chains: Dirt. PopMatters. [dostęp 2015-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-08)]. (ang.).
  4. ↑ Poligrafia dołączona do japońskiej edycji albumu Dirt; wyd. Sony, nr kat. SRCS 5993.
  5. ↑ Poligrafia dołączona do albumu Alice in Chains; wyd. Columbia, nr kat. CK 67248.
  6. ↑ a b c de Sola 2015 ↓, s. 174.
  7. ↑ a b de Sola 2015 ↓, s. 176.
  8. ↑ Yarm 2019 ↓, s. 357.
  9. ↑ Maxim W. Furek: The Death Proclamation of Generation X: A Self-Fulfilling Prophesy of Goth, Grunge and Heroin. iUniverse, 2008, s. 29. ISBN 978-0595463190. (ang.).
  10. ↑ a b c Tom Premtaj: Alice in Chains – „Angry Chair” – Layne Staley Paints a Dark Portrait. [dostęp 2015-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-19)]. (ang.).
  11. ↑ Own Words. „Metal Hammer”, s. 20, czerwiec 1993. ISSN 0955-1190. 
  12. ↑ a b Daina Darzin. Alice in Pain. „Request”, s. 17–18, luty 1993. ISSN 1045-0084. 
  13. ↑ Gillian G. Gaar. A Band Called Alice. „Goldmine”, s. 54–56, 58, 5 sierpnia 1994. ISSN 1055-2685. 
  14. ↑ Vic Garbarini. Spare Chunge. „Guitar”, s. 68–70, 72–73, 130, luty 1993. ISSN 0738-937X. 
  15. ↑ a b Jeff Gilbert. Rain Man. „Guitar World”, s. 29–37, styczeń 1993. ISSN 1045-6295. 
  16. ↑ Alice in Chains – „Angry Chair”. MTV. [dostęp 2015-04-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-05)]. (ang.).
  17. ↑ a b Alice in Chains – Music Bank: The Videos. [dostęp 2020-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-07-03)]. (ang.).
  18. ↑ Alice in Chains – Angry Chair. Encyclopaedia Metallum. [dostęp 2020-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-23)]. (ang.).
  19. ↑ a b Poligrafia dołączona do singla Angry Chair; wyd. Columbia, nr kat. 659365 2.
  20. ↑ a b Poligrafia dołączona do singla Angry Chair; wyd. Columbia, nr kat. 01-659365-20.
  21. ↑ Martin C. Strong: The Great Rock Discography. Giunti, 1998, s. 87. ISBN 88-09-21522-2. (ang.).
  22. ↑ Alice in Chains – Nothing Safe: Best of the Box. [dostęp 2020-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-09-02)]. (ang.).
  23. ↑ Poligrafia dołączona do limitowanej edycji albumu Nothing Safe: Best of the Box; wyd. Columbia, nr kat. CK 63649.
  24. ↑ Alice in Chains – Music Bank. [dostęp 2020-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-09-02)]. (ang.).
  25. ↑ Alice in Chains – Greatest Hits. [dostęp 2020-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-07-19)]. (ang.).
  26. ↑ Poligrafia dołączona do albumu The Essential Alice in Chains; wyd. Columbia, nr kat. 82796 92090 2.
  27. ↑ Alice in Chains – Unplugged. [dostęp 2020-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-02-17)]. (ang.).
  28. ↑ Charles R. Cross. Live. „Guitar World”, s. 37, luty 2001. ISSN 1045-6295. 
  29. ↑ Poligrafia dołączona do singla Heaven Beside You; wyd. Columbia, nr kat. 662879 2.
  30. ↑ Poligrafia dołączona do singla Get Born Again; wyd. Columbia, nr kat. 667514 2.
  31. ↑ Holly George-Warren: The Rolling Stone Encyclopedia of Rock & Roll. Simon & Schuster, 2001. ISBN 0-7432-2055-2. (ang.).
  32. ↑ Greg Kot: New Rolling Stone Album Guide. Christian Hoard, Nathan Brackett (red.). Fireside, 2004, s. 13. ISBN 0-7432-0169-8. (ang.).
  33. ↑ James McNair. Dirt. „Q”, s. 138, grudzień 2005. ISSN 0955-4955. 
  34. ↑ Mainstream Rock Songs Chart – January 30, 1993. Billboard. [dostęp 2020-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-23)]. (ang.).
  35. ↑ Mainstream Rock Songs Chart – February 20, 1993. Billboard. [dostęp 2020-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-23)]. (ang.).
  36. ↑ a b Alice in Chains – Chart History – Mainstream Rock Songs. Billboard. [dostęp 2015-01-14]. (ang.).
  37. ↑ Alternative Songs Chart – January 30, 1993. Billboard. [dostęp 2020-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-13)]. (ang.).
  38. ↑ Alternative Songs Chart – February 6, 1993. Billboard. [dostęp 2020-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-17)]. (ang.).
  39. ↑ a b Alice in Chains – Chart History – Alternative Songs. Billboard. [dostęp 2015-01-14]. (ang.).
  40. ↑ a b c David Roberts: Guinness Book of British Hit Singles & Albums, 19th edition. HIT Entertainment, 2006. ISBN 1-904994-10-5. (ang.).
  41. ↑ a b The Irish Charts – Alice in Chains. [dostęp 2020-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-22)]. (ang.).
  42. ↑ a b Official Singles Chart Top 75 – 30 May 1993–05 June 1993. Official Charts Company. [dostęp 2020-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-23)]. (ang.).
  43. ↑ a b Eurochart Hot 100 Singles. „Music & Media”, s. 19, 19 czerwca 1993. OCLC 29800226. 
  44. ↑ a b c Angry Chair by Alice in Chains. setlist.fm. [dostęp 2011-09-22]. (ang.).
  45. ↑ de Sola 2015 ↓, s. 182.
  46. ↑ Andy Secher. Tougher Than Dirt. „Hit Parader”, s. 60–61, marzec 1993. ISSN 0162-0266. 
  47. ↑ Alice in Chains Setlist at Antone’s, Austin, TX, USA. setlist.fm. [dostęp 2015-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-30)]. (ang.).
  48. ↑ Poligrafia dołączona do albumu Dirt; wyd. Columbia, nr kat. CK 52475.
  49. ↑ Poligrafia dołączona do albumu Under; wyd. Fonografika, nr kat. FDC138.
  50. ↑ Greg Kennelty: Who Knew Alice in Chains’ „Angry Chair” Worked as a Black Metal Song?. [dostęp 2015-04-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-23)]. (ang.).
  51. ↑ Watch Metallica, Korn, Mastodon, Others Perform Alice in Chains Covers at Museum of Pop Culture Ceremony. Blabbermouth.net. [dostęp 2020-12-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-09)]. (ang.).
  52. ↑ Alternative Charts Top 20. „ARIA Report”, s. 12, 26 lutego 1993. [dostęp 2024-05-04]. [zarchiwizowane z adresu 2024-05-04]. (ang.). 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Alice in Chains
Albumy studyjne
EP
Albumy demo
Albumy koncertowe
Kompilacje
Wideografia
Single
Facelift
Dirt
Jar of Flies
Alice in Chains
Unplugged
Black Gives Way to Blue
The Devil Put Dinosaurs Here
Rainier Fog
Single promocyjne
Ścieżki dźwiękowe
Kompilacje
Trasy koncertowe
Powiązane artykuły
Listy
Artykuły
Projekty muzyczne
Książki
Ludzie
Wytwórnie