Annały (łac. Annales), znane też jako Roczniki – epos rzymskiego poety Enniusza[1], który uchodzi za ojca literatury w języku łacińskim[2]. Annały są poetycką wizją historii Italii i samego Rzymu od czasów przybycia Eneasza, mitycznego przodka Rzymian[3][2]. Epos Enniusza był pierwszym obszernym poematem bohaterskim napisanym po łacinie[3]. Był też zarazem pierwszym utworem rzymskim, w którym zastosowany został heksametr daktyliczny[3], zaadaptowany z klasycznej literatury greckiej, przede wszystkim z epickiej twórczości Homera[1][2]. Annały pełniły rolę narodowego eposu Rzymian aż do czasu pojawienia się Eneidy Wergiliusza[3]. Nie zostały jednak od razu zapomniane. Największą popularnością cieszyły się w II wieku po Chrystusie, kiedy nastąpił zwrot do najdawniejszych tradycji[3]. Później jednak, w okresie schyłkowym Imperium, wyszły z obiegu czytelniczego[3]. Ponieważ nie budziły zainteresowania czytelników, nie były kopiowane i w większej części zaginęły. Z osiemnastu ksiąg[1] pozostało tylko około sześciuset wersów[3][2].
Fragmenty Annałów przełożył na język polski Edward Grabowski. Zostały one zamieszczone w pierwszym tomie antologii Piotra Chmielowskiego Obraz literatury powszechnej w streszczeniach i przykładach[4].