Anthony Philip Heinrich

Anthony Philip Heinrich
Ilustracja
Imię i nazwisko

Anton Philipp Heinrich

Data i miejsce urodzenia

11 marca 1781
Schönbüchel (ob. Krásný Buk)

Pochodzenie

niemiecko-czeskie

Data i miejsce śmierci

3 maja 1861
Nowy Jork

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Anthony Philip Heinrich, właśc. Anton Philipp Heinrich[1] (ur. 11 marca 1781 w Schönbüchel, zm. 3 maja 1861 w Nowym Jorku[1][2][3]) – amerykański kompozytor pochodzenia niemiecko-czeskiego[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W dzieciństwie został adoptowany przez swojego bogatego wuja[1]. Uczył się gry na skrzypcach i fortepianie, w zakresie kompozycji był głównie samoukiem[1][2]. Po śmierci wuja odziedziczył spory majątek, który utracił jednak po krachu finansowym w 1811 roku[1]. W 1805 i 1810 roku odwiedził Stany Zjednoczone, gdzie od 1817 roku osiadł na stałe[1]. W 1817 roku poprowadził w Lexington pierwsze w Ameryce wykonanie symfonii Ludwiga van Beethovena[1][2][3]. W 1818 roku otrzymał posadę dyrektora Southwar Theatre w Filadelfii[2]. Po nieudanym założeniu własnego interesu odbył samotną wędrówkę lasami od Filadelfii do Pittsburgha i dalej wzdłuż rzeki Ohio do Bardstown w stanie Kentucky[1][2]. Od 1826 roku był organistą Old South Church w Bostonie[2]. W latach 1826–1831, 1833–1837 i 1856–1859 odbywał podróże do Europy, w trakcie których dyrygował wykonaniami własnych utworów w Grazu (1836), Bordeaux (1837) oraz w Pradze (1857)[2].

Od 1837 roku mieszkał w Nowym Jorku[1][2]. Cieszył się dużą popularnością, zyskał sobie pieszczotliwy przydomek „Father” Heinrich[1][2][3], krytycy nazywali go też Amerykańskim Beethovenem[1][3][4]. Jego utwory wykonywano na nowojorskich festiwalach w 1842, 1846 i 1853 roku[1][2][3]. Należał do założycieli nowojorskiego Philharmonic Society (1842)[2]. Po powrocie z ostatniej podróży do Europy w 1859 roku popadł w kłopoty finansowe, zmarł w biedzie[1].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Uchodzi za pierwszego profesjonalnego kompozytora amerykańskiego[4]. Należał do nielicznych amerykańskich kompozytorów XIX wieku, którzy znani byli także poza Ameryką[2]. Tworzył muzykę o charakterze programowym, odwołując się do własnych przeżyć, przyrody i amerykańskiej historii[2], często sięgał też po tematykę indiańską[1][2]. W swojej twórczości stosował formy taneczne i wariacje, a także muzyczne autocytaty i cytaty z pieśni patriotycznych[2]. Swoje utwory wielokrotnie przerabiał[2].

Ważniejsze kompozycje

[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1])

Utwory orkiestrowe

  • Pushmataha, a Venerable Chief of a Western Tribe of Indiand (1831)
  • A Concerto for the Kent Bugle (1834)
  • Complaint of Logan, the Mingo Chief (1834)
  • The Indian War Council (1834)
  • The Mocking Bird to the Nightingale (1834)
  • The Tower of Babel (1834)
  • The Treaty of William Penn with the Indians (1834, zrewid. 1847)
  • uwertura The Wildwood Troubadour (1834−1853)
  • The Jäger’s Adieu (1835)
  • Gran sinfonia eroica (ok. 1835)
  • Pocahontas (1837)
  • symfonia The Columbiad (1837)
  • symfonia The Hunters of Kentucky (1837)
  • symfonia dramatyczna Schiller (ok. 1830, zrewid. 1847)
  • The Wild Wood Spirit’s Chant (ok. 1842)
  • Musica sacra no. 1: The Tower of Babel (1843, zrewid. 1852)
  • uwertura National Memories (1844−1852)
  • Johannis Berg (ok. 1844)
  • symfonia Manitou Mysteries (ok. 1844)
  • The Indian Carnival (ok. 1844)
  • The War of the Elements (ok. 1844)
  • uwertura Boadicèa (ok. 1845)
  • Shenandoah (ok. 1845)
  • The Empress Queen and the Magyars (ok. 1845)
  • symfonia The Mastodon (ok. 1845)
  • symfonia To the Spirit of Beethoven (ok. 1845)
  • symfonia The Ornithological Combat of Kings (ok. 1847, zrewid. 1856)
  • The Tomb of Genius: To the Memory of Mendelssohn-Bartholdy (ok. 1847)
  • The Castle in the Moon (1850)
  • uwertura Austria: The Flight of the Double Eagle (ok. 1853)
  • Bohemia (1853)
  • symfonia Homage à la Bohème (1855)
  • marsz Austria: Heil dir ritterlicher Kaiser (ok. 1858)
  • Die Allianz beider Hemispheren (ok. 1858)
  • uwertura The Harper of Kentucky (b.d.)

Utwory na zespół dęty i perkusję

  • Marcia funerale (ok. 1851)
  • Marcia funebre for the Heroes (ok. 1852)

Utwory kameralne

  • Ode to the Memory of Commodore O. H. Perry na fortepian i skrzypce lub flet (1820)
  • Tema di Mozart and an Original Air na 2 skrzypiec, kontrabas lub wiolonczelę i fortepian ad libitum (1820)
  • The Yankee Doodlelaid na 3 skrzypiec, kontrabas lub wiolonczelę i fortepian (1820)
  • Storia d’un violino na skrzypce (1831)
  • Souvenir of the Hudson Highlands na fortepian i skrzypce (1851)
  • Trip to the „Catskill Mountain House” na skrzypce i fortepian (1851)
  • Oktet na 3 skrzypiec, 2 altówki, 2 wiolonczele, kontrabas i trójkąt (ok. 1858)

Utwory wokalno-instrumentalne

  • O santa Maria na sopran, tenora i orkiestrę kameralną (1834)
  • Musica sacra, No. 2: Adoramus te Christe na 3 głosy i orkiestrę (1835)
  • Musica sacra, No. 3: O Santa Maria na chór i orkiestrę kameralną (ok. 1835)
  • The Jubilee na 5 solistów, chór i orkiestrę (1841)
  • The Warrior’s March na 4 solistów, chór i orkiestrę (1845)
  • Coro funerale na 5 solistów, chór, półchór, orkiestrę i organy (ok. 1847)
  • Amor patriae − Our Native Land na 5 solistów, chór i orkiestrę lub fortepian (ok. 1853)
  • Noble Emperor na 5 solistów, chór i orkiestrę (ok. 1854)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1514−1515. ISBN 978-0-02-865528-4.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 168. ISBN 83-224-0453-0.
  3. ↑ a b c d e The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 372. ISBN 0-674-37299-9.
  4. ↑ a b John Michael Cooper: Historical Dictionary of Romantic Music. Lanham: Scarecrow Press, 2013, s. 272. ISBN 978-0-8108-7230-1.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]