| Imię i nazwisko |
Johann Anton Reichenauer |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
ok. 1694 |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci |
17 marca 1730 |
| Gatunki | |
| Zawód |
Antonín Reichenauer, właśc. Johann Anton Reichenauer (ur. ok. 1694 w Pradze, zm. 17 marca 1730 w Jindřichovie Hradcu) – czeski kompozytor barokowy.
Nic nie wiadomo o pochodzeniu i dzieciństwie kompozytora. Pierwsza wzmianka pochodzi z 1721 i wynika z niej, że Reichenauer zajmował wtedy stanowisko chórmistrza w kościele dominikańskim pod wezwaniem św. Marii Magdaleny na Malej Stranie w Pradze. Był także związany z kaplicą hrabiego Wenzla Morzina, na której potrzeby regularnie komponował. Według niektórych źródeł Reichenauer pracował również na dworze hrabiego Franza Josefa z rodu Czerninów. Pod koniec swojego życia, w 1730, był krótko organistą w kościele parafialnym w południowoczeskim mieście Jindřichův Hradec. Zmarł mniej więcej miesiąc po objęciu stanowiska, w wieku 35 lub 36 lat[1].
W archiwach i bibliotekach w Czechach, na Śląsku, w Saksonii i Hesji zachowało się wiele dzieł Reichenauera. Obecność jego utworów w różnych zbiorach poza Pragą sugeruje ich popularność. W bibliotece klasztornej w Oseku znajduje się w sumie 40 utworów muzyki sakralnej skomponowanych przez Reichenauera w latach 1720–1733[1].
Reichenauer był znany jako płodny kompozytor muzyki kościelnej[1]. Jego kompozycje były pod silnym wpływem szkoły Antonia Vivaldiego, o którym często napomykał w swoich utworach. Jest autorem pierwszej czeskiej mszy pastoralnej, którą skomponował w 1720 (Missa Pastoralis D-dur). Do dzisiaj zachowały się koncerty na skrzypce, obój, fagot i wiolonczelę, a także uwertury orkiestrowe oraz sonaty triowe[1].