| |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
15 grudnia 1942 | ||
Arcybiskup Lublany | |||
Okres sprawowania |
2009–2013 | ||
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Słowenii | |||
Okres sprawowania |
2010–2013 | ||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Inkardynacja | |||
Prezbiterat |
20 kwietnia 1968 | ||
Nominacja biskupia |
13 maja 2000 | ||
Sakra biskupia |
24 czerwca 2000 |
Data konsekracji |
24 czerwca 2000 | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||||
Współkonsekratorzy | |||||||||
|
Anton Stres CM (ur. 15 grudnia 1942 w Donačkiej Gorze) – słoweński duchowny katolicki, arcybiskup Lublany w latach 2009–2013, przewodniczący episkopatu w latach 2010–2013.
W 1963 rozpoczął studia teologiczne na Uniwersytecie Lublańskim, zaś w 1966 w Instytucie Katolickim w Paryżu. Na obu uczelniach uzyskał kolejno tytuł doktora teologii (1974) oraz doktora filozofii (1984).
28 marca 1967 złożył śluby zakonne w zgromadzeniu lazarystów. Święcenia kapłańskie przyjął 20 kwietnia 1968. Przez większość życia kapłańskiego pracował na Wydziale Teologii Uniwersytetu Lublańskiego, a w latach 1999–2000 był jego dziekanem. Ponadto pracował m.in. jako wizytator prowincjalny swego zgromadzenia (1988–1997). W latach 1985–2010 był przewodniczącym Komisji Sprawiedliwości i Pokoju Konferencji Episkopatu Słowenii.
13 maja 2000 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji Maribor, ze stolicą tytularną Poetovium[1]. Sakry biskupiej udzielił mu 24 czerwca 2000 arcybiskup Franc Kramberger.
7 kwietnia 2006 został mianowany pierwszym ordynariuszem nowo-powstałej diecezji Celje[2].
31 stycznia 2009 Benedykt XVI mianował go arcybiskupem koadiutorem Lublany[3]. Pełnię rządów w diecezji objął 28 listopada 2009 po przejściu na emeryturę abp Alojza Urana[4]. Rok później został przewodniczącym Konferencji Episkopatu Słowenii[5].
Po bankructwie archidiecezji Maribor wziął na siebie winę za nieudane inwestycje finansowe które doprowadziły do zadłużenia archidiecezji na 800 milionów euro[6]. 31 lipca 2013 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z pełnionego urzędu zgodnie z kanonem 401 § 2 Kodeksu Prawa Kanonicznego[7]. W tym samym dniu abp Stres złożył rezygnację z funkcji przewodniczącego Konferencji Episkopatu[5].