![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
profesor nauk medycznych | |
Specjalność: patologia, bakteriologia | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1869 |
Profesura |
1894 |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia | |
Rektor Uniwersytetu Wiedeńskiego |
Anton Weichselbaum (ur. 8 lutego 1845 w Schiltern, zm. 23 października 1920 w Wiedniu) – austriacki lekarz, patolog i bakteriolog.
Studiował na Uniwersytecie Wiedeńskim, dyplom lekarza otrzymał w 1869 roku w Wiedniu. Wstąpił do wojska jako chirurg i pozostał w służbie do 1878, kiedy to zrezygnował i został privatdozentem na Uniwersytecie Wiedeńskim. W 1885 został mianowany adiunktem, a w 1894 profesorem anatomii patologicznej. Od 1893 do 1916 kierował instytutem anatomii patologicznej Uniwersytetu w Wiedniu. Jego asystentami byli m.in. Karl Landsteiner, Anton Ghon i Josef Kyrle. W 1912-1913 został rektorem uniwersytetu[1]. W 1916 przeszedł na emeryturę.
Weichselbaum w 1887 jako pierwszy zidentyfikował patogen wywołujący zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, który nazwał Diplococcus intracellularis meningitidis (obecnie Neisseria meningitidis). Przedstawił również pierwszy opis miejscowych uszkodzeń kości w zapaleniu stawów. Prowadził badania nad gruźlicą. Był twórcą instytutu pulmonologicznego (Lungenheilstätte) w Alland.