Antoni Benedykt Lubomirski

Ten artykuł dotyczy miecznika koronnego. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku.

Antoni Benedykt Lubomirski

Herb Szreniawa bez Krzyża
Rodzina	Lubomirscy herbu Drużyna
Data śmierci	25 lipca 1761
Ojciec	Jerzy Dominik Lubomirski
Matka	Magdalena Tarło
Żona	Anna Zofia Ożarowska
Dzieci	Jerzy Marcin Lubomirski Magdalena Agnieszka Lubomirska
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Antoni Benedykt Konstanty Lubomirski herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. po 18 maja 1718 roku – zm. 25 lipca 1761 roku) – miecznik wielki koronny w 1754 roku, generał lejtnant wojsk koronnych od 1753 roku, generał major wojsk koronnych od 1743 roku, komendant Regimentu Piechoty hetmańskiego w latach 1743-1761^[1], poseł, jeden z działaczy stronnictwa „republikańskiego”, protegowany Francji, starosta kazimierski w 1728 roku^[2], starosta barski od 1727 roku^[3], starosta lipieński w 1733 roku^[4].

Życiorys

Syn Jerzego Dominika Lubomirskiego i jego drugiej żony Marianny z Tarłów, chrzczony w kościele św. Trójcy benedyktynek radomskich, przez biskupa Konstantego Feliksa Szaniawskiego.

Poseł województwa lubelskiego na sejm konwokacyjny 1733 roku^[5]. Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 27 kwietnia 1733 roku na tym sejmie^[6]. Jako deputat województwa lubelskiego podpisał pacta conventa Stanisława Leszczyńskiego w 1733 roku^[4]. Podpisał elekcję Stanisława Leszczyńskiego (1733), był konsyliarzem i delegatem województwa podolskiego w konfederacji dzikowskiej^[7]. Później pogodził się z Augustem III Sasem.

Wielokrotny poseł na sejm, mówca. Poseł na sejm nadzwyczajny pacyfikacyjny 1736 roku z województwa bracławskiego^[8]. Na sejmie w 1738 r. żądał wyjścia wojsk rosyjskich. Poseł na sejm 1740 roku z województwa bracławskiego^[9]. W 1744 roku domagał się zwiększenia liczby żołnierzy. Będąc marszałkiem sejmu w 1746 roku i nie mogąc przeprowadzić żadnej ustawy, nazwał go „zgromadzeniem bezdusznym".

Jako poseł ziemi czerskiej^[10] na sejmie w 1748 roku wygłosił wiele mów w sprawie reform ekonomicznych i wojskowych, a także przeciw liberum veto.

Poseł na sejm 1761 roku z województwa bełskiego^[11].

Odznaczenia

• Kawaler Orderu Orła Białego (3 sierpnia 1757)^[12].
• Rosyjski Order Świętego Aleksandra Newskiego (1742)^[13]
• Rosyjski Order Świętego Andrzeja Apostoła Pierwszego Powołania,
• Saski Order Wojskowy Świętego Henryka^[14] (1745),
• Bawarski Order Świętego Huberta (1737)^[12].

Przypisy

1. Tomasz Ciesielski, Generałowie wojska koronnego w latach 1717-1763, w: Organizacja armii w nowożytnej Europie: struktura – urzędy – prawo – finanse, Zabrze 2011, s. 468.
2. Urzędnicy centralni i nadworni Polski XIV-XVIII wieku. Spisy / oprac. Krzysztof Chłapowski, Stefan Ciara, Łukasz Kądziela, Tomasz Nowakowski, Edward Opaliński, Grażyna Rutkowska, Teresa Zielińska. Kórnik, 1992, s. 181.
3. Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 246.
4. Porządek na Seymie Walnym elekcyi między Warszawą a Wolą dnia 25 Sierpnia roku Pańskiego 1733 postanowiony, s. 54.
5. Kuryer Polski. 1733, nr 170, s. 341.
6. Konfederacya generalna omnium ordinum Regni et Magni Ducatus Lithuaniae na konwokacyi generalney Warszawskiej uchwalona [...] 27 (słow. [...] kwietnia [...] 1733, s. 44
7. Konfederacja Generalna Stanów Koronnych y Wielkiego Xięztwa Litewskiego na walnym zieźdźie w Dźikowie pod Sandomierzem postanowiona dnia V miesiąca Listopada. Roku Pańskiego MDCC.XXXIV, brak paginacji.
8. Henryk Palkij, Sejmy 1736 i 1738 roku : u początków nowej sytuacji politycznej w Rzeczypospolitej, Rozprawy Wydziału Historyczno-Filozoficznego / Polska Akademia Umiejętności ; t. 93, Kraków 2000, s. 219.
9. Teka Gabriela Junoszy Podoskiego, t. IV, Poznań 1856, s. 713.
10. Dyaryusze sejmowe z wieku XVIII.T.I. Dyaryusz sejmu z r.1748. Diaria comitiorum Poloniae saeculi XVIII i Diarium comitiorum anni 1748 wydał Władysław Konopczyński, Warszawa 1911, s. 304.
11. Wiesław Bondyra, Chronologia sejmików bełskich w czasach saskich (1697-1763), w: Res Historica, z. 7, 1999, s. 146.
12. Marta Męclewska (oprac.): Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705–2008. Zamek Królewski w Warszawie, 2008, s. 188.
13. Бантыш-Каменский Н.Н. Списки кавалерам российских императорских орденов Св. Андрея Первозванного, Св. Екатерины, Св. Александра Невского и Св. Анны с учреждения до установления в 1797 году орденского капитула, 2005, s. 130.
14. Zameczki podolskie na kresach (ciąg dalszy). „Przegląd Polski”. R. IV. Z. IX, marzec 1870, s. 325. UJ. 

Bibliografia

• Polski Słownik Biograficzny tom. XVIII wyd. 1973