Antoni Dydycz
 Antoni Dydycz (2010) | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
24 sierpnia 1938 | |
| Biskup diecezjalny drohiczyński | ||
| Okres sprawowania |
1994–2014 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Inkardynacja | ||
| Śluby zakonne |
26 sierpnia 1961 | |
| Prezbiterat |
29 czerwca 1963 | |
| Nominacja biskupia |
20 czerwca 1994 | |
| Sakra biskupia |
10 lipca 1994 | |
| Odznaczenia | ||
 
| ||
| Data konsekracji |
10 lipca 1994 |
|---|---|
| Miejscowość |
Drohiczyn |
| Miejsce | |
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Antoni Pacyfik Dydycz (ur. 24 sierpnia 1938 w Serpelicach) – polski duchowny rzymskokatolicki, kapucyn, doktor nauk humanistycznych w zakresie historii, biskup diecezjalny drohiczyński w latach 1994–2014, od 2014 biskup senior diecezji drohiczyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 24 sierpnia 1938 w Serpelicach w rodzinie Michała i Janiny z d. Adamiuk[1]. Naukę w szkole średniej odbył w Gimnazjum im. św. Stanisława Kostki w Lublinie i w Niższym Seminarium Duchownym w Nowym Mieście nad Pilicą[2]. Egzamin dojrzałości zdał w trybie zaocznym w 1957 w III Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Kochanowskiego w Krakowie[2][3]. W 1954 wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów w Łomży[4]. W zakonie otrzymał imię Pacyfik[3]. W latach 1957–1963 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym Kapucynów w Łomży. Śluby wieczyste złożył 26 sierpnia 1961 w Nowym Mieście nad Pilicą. Święceń prezbiteratu udzielił mu 29 czerwca 1963 w kościele ojców kapucynów pw. Matki Bożej Bolesnej w Łomży biskup diecezjalny łomżyński Czesław Falkowski[4][5]. Od 1963 studiował na Wydziale Socjologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego[4]. W 1994 na podstawie dysertacji Dzieje Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów na Litwie (od wieku XVIII do roku 1993) uzyskał na Wydziale Historii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie historii[2][6].
Od 1963 był katechetą w Lublinie. W latach 1967–1976 pracował jako katecheta i duszpasterz akademicki w Białej Podlaskiej[2]. W latach 1967–1976 pełnił funkcję gwardiana klasztoru kapucynów w Białej Podlaskiej. Od 1976 do 1982 był przełożonym warszawskiej prowincji kapucynów[4]. Objął członkostwo w Konsulacie Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich w Polsce i został jej przewodniczącym. W Episkopacie Polski został członkiem komisji ds. świeckich oraz duszpasterstwa ogólnego. Był też przewodniczącym Konferencji Przełożonych Franciszkańskich[3]. W latach 1982–1994 pracował w Rzymie jako generalny definitor zakonu[4][3]. Zajmował się sprawami zakonnymi w krajach socjalistycznych. Był delegatem zakonu ds. sanktuarium w Loreto. W 1991 uczestniczył w Synodzie Biskupów w Rzymie[4].
20 czerwca 1994 papież Jan Paweł II mianował go biskupem diecezjalnym diecezji drohiczyńskiej. 10 lipca 1994 otrzymał święcenia biskupie i odbył ingres do katedry drohiczyńskiej[3]. Głównym konsekratorem był arcybiskup Józef Kowalczyk, nuncjusz apostolski w Polsce, a współkonsekratorami Stanisław Szymecki, arcybiskup metropolita białostocki, i arcybiskup Francesco Gioia, kapucyn[3][5]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Populus Tuus – hereditas Tua” (Lud Twój – dziedzictwem Twoim)[7]. Przeprowadził I Synod Diecezji Drohiczyńskiej. Utworzył dom św. Antoniego dla księży emerytów i muzeum diecezjalne. Doprowadził do powstania Domu Miłosierdzia i rozbudowy gmachu Wyższego Seminarium Duchownego w Drohiczynie. Ustanowił diecezjalne ruchy i stowarzyszenia katolickie: Akcję Katolicką, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, Apostolat Maryjny, Rodziny Nazaretańskie, Armata Bianca. Przyczynił się także do utworzenia Drohiczyńskiego Towarzystwa Naukowego, Inicjatywy Antynarkotykowej i Młodzieżowego Ośrodka Ekumenicznego[2][8]. 29 marca 2014 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z urzędu biskupa diecezjalnego diecezji drohiczyńskiej[9][10].
W ramach Konferencji Episkopatu Polski objął funkcje przewodniczącego Zespołu Pomocy Kościołowi na Wschodzie i wiceprzewodniczącego Komisji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego. Łącznie przez 14 lat był przewodniczącym Komisji ds. Trzeźwości, a następnie Zespołu ds. Apostolstwa Trzeźwości. Został ponadto członkiem Zespołu ds. Kontaktów z Konferencją Episkopatu Litwy oraz Komisji Mieszanej: Biskupi – Wyżsi Przełożeni Zakonni[2]. Z upoważnienia Episkopatu Polski został koordynatorem przygotowań do rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego męczenników Wschodu (kapelanów wojskowych zamordowanych na Wschodzie, w tym ofiar zbrodni katyńskiej)[11].
Odznaczenia i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]W 2008 prezydent RP Lech Kaczyński „w uznaniu wybitnych zasług dla Kościoła w Polsce i za działalność społeczną na rzecz polskich rodzin” nadał mu Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski[12]. W 2011 został przyjęty w poczet członków Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie[13].
W 2023 otrzymał medal „Zasłużony dla Nauki Polskiej Sapientia et Veritas”[14].
Nadano mu tytuł honorowego obywatela: Drohiczyna (2002)[15], Białej Podlaskiej (2008)[16], gminy Korytnica (2009)[17], Węgrowa (2011)[18], Sokołowa Podlaskiego (2012)[19], gminy Wyszki (2013)[20] i gminy Sarnaki (2019)[21]. Został także udekorowany medalami „Zasłużony dla Powiatu Bielskiego” (2014)[22] i „Zasłużony dla Miasta Bielsk Podlaski” (2019)[23].
W 2002 został uhonorowany Medalem Polonia Mater Nostra Est[2]. Został laureatem Nagrody Społecznej im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego za rok 2012[24], w 2013 nagrody im. św. Brata Alberta Chmielowskiego[25], a w 2022 nagrody Feniks Specjalny Stowarzyszenia Wydawców Katolickich[26]. W 2010 otrzymał statuetkę „Sursum Corda”, nagrodę przyznawaną za promowanie tygodnika katolickiego „Niedziela”[27], a w 2013 Platynowy Mikrofon Katolickiego Radia Podlasie w kategorii wkład w rozwój regionu[28].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Nota biograficzna Antoniego Dydycza na stronie diecezji drohiczyńskiej. drohiczynska.pl. [dostęp 2023-11-01].
- ↑ a b c d e f g Złoty Jubileusz 50 lecia Kapłaństwa Księdza Biskupa Antoniego Pacyfika Dydycza Pasterza Diecezji Drohiczyńskiej. drohiczynska.pl (arch.). [dostęp 2023-11-01].
- ↑ a b c d e f 74 urodziny biskupa drohiczyńskiego Antoniego Dydycza. drohiczynska.pl (arch.). [dostęp 2023-11-01].
- ↑ a b c d e f Drohiczyn: 15 lat posługi biskupiej bp. Antoniego Dydycza. ekai.pl (arch.), 2009-06-28. [dostęp 2018-04-25].
- ↑ a b Antoni Dydycz. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-08-12]. (ang.).
- ↑ Antoni Dydycz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-08-23].
- ↑ Antoni Dydycz na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl. [dostęp 2016-10-17].
- ↑ Drohiczyn: 15-lecie posługi bp. Dydycza w diecezji. ekai.pl (arch.), 2009-02-22. [dostęp 2018-04-25].
- ↑ Rinuncia del Vescovo di Drohiczyn (Polonia) e nomina del successore. press.vatican.va, 2014-03-29. [dostęp 2014-03-29]. (wł.).
- ↑ Drohiczyn: Bp Antoni Dydycz OFMCap. przechodzi na emeryturę. Bp Tadeusz Pikus – biskupem drohiczyńskim. episkopat.pl (arch.), 2014-03-29. [dostęp 2016-07-29].
- ↑ Bp Antoni Pacyfik Dydycz na UKSW: Ratowanie pamięci o męczennikach Wschodu (konwersatorium o kapelanach wojskowych zamordowanych na Wschodzie). ordynariat.wp.mil.pl, 2012-06-06. [dostęp 2018-01-01].
- ↑ M.P. z 2008 r. nr 94, poz. 810. [dostęp 2013-08-12].
- ↑ J. Bielecki. Bożogrobcy na ziemiach polskich (1163–2013). „Częstochowskie Studia Teologiczne”. Nr XLI, s. 21, 2013. Częstochowa: Częstochowskie Wydawnictwo Archidiecezjalne „Regina Poloniae”. ISSN 0137-4087. [dostęp 2023-09-15].
- ↑ Bp Antoni Pacyfik Dydycz odznaczony medalem MEiN. ekai.pl, 2023-08-25. [dostęp 2023-11-21].
- ↑ Drohiczyn: Trzecia rocznica pobytu Ojca Świętego. ekai.pl (arch.), 2002-06-10. [dostęp 2018-04-25].
- ↑ Uchwała nr XXII/51/08 Rady Miasta Biała Podlaska. umbialapodlaska.bip.lubelskie.pl, 2008-08-25. [dostęp 2015-01-22].
- ↑ Bp Dydycz honorowym obywatelem gminy Korytnica – obchody 590-lecia miejscowości. ekai.pl, 2009-11-15. [dostęp 2021-01-05].
- ↑ Uchwała Nr IX/45/2011 Rady Miejskiej Węgrowa. archiwum-bip.wegrow.com.pl, 2011-07-08. [dostęp 2023-11-01].
- ↑ Uchwała Nr XII/74/2012 Rady Miejskiej w Sokołowie Podlaskim. bip.sokolowpodl.pl, 2012-02-29. [dostęp 2023-11-01].
- ↑ Uchwała nr XVIII/215/13 Rady Gminy Wyszki. ugwyszki.bip.podlaskie.pl, 2013-03-27. [dostęp 2013-08-12].
- ↑ Uchwała Nr XIV/79/2019 Rady Gminy w Sarnakach. e-bip.pl, 2019-10-19. [dostęp 2023-11-01].
- ↑ Bp Dydycz odznaczony medalem „Zasłużony dla Powiatu Bielskiego”. ekai.pl (arch.), 2014-01-11. [dostęp 2018-04-25].
- ↑ Jego Ekscelencja Ksiądz Biskup dr Antoni Pacyfik Dydycz. umbielskpodlaski.pl. [dostęp 2023-11-01].
- ↑ Bp Dydycz laureatem Nagrody Społecznej im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego. podlasie24.pl, 2013-05-23. [dostęp 2013-08-12].
- ↑ Bp Antoni Dydycz otrzymał nagrodę im. św. Brata Alberta Chmielowskiego. ekai.pl (arch.), 2013-12-11. [dostęp 2018-04-25].
- ↑ Nagroda Feniks 2022 – wyniki. swk.pl. [dostęp 2022-12-06].
- ↑ M. Frukacz: Bp A. Dydycz na pielgrzymce „Niedzieli”. niedziela.pl (arch.), 2010-09-18. [dostęp 2018-04-25].
- ↑ Platynowy Mikrofon dla Biskupa Antoniego Dydycza. radiopodlasie.pl, 2013-06-13. [dostęp 2013-08-12].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Nota biograficzna Antoniego Dydycza na stronie diecezji drohiczyńskiej. [dostęp 2019-07-20].
- Antoni Dydycz na stronie Konferencji Episkopatu Polski [dostęp 2016-10-17].
- Antoni Dydycz [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-09-01] (ang.).
- Antoni Dydycz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2011-10-17].