Kardynał prezbiter | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
30 marca 1745 |
Data i miejsce śmierci |
2 maja 1813 |
Miejsce pochówku | ?↗ |
Arcybiskup Sewilli | |
Okres sprawowania |
1795–1799 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat |
3 lipca 1774 |
Sakra biskupia |
29 września 1791 |
Kreacja kardynalska |
11 lipca 1803 |
Kościół tytularny |
San Callisto |
Data konsekracji |
29 września 1791 | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||||||
Współkonsekratorzy | |||||||||||
| |||||||||||
|
Antonio Despuig y Dameto (ur. 30 marca 1745 w Palmie, zm. 2 maja 1813 w Lukce) – hiszpański kardynał.
Urodził się 30 marca 1745 roku w Palmie, jako syn Ramóna Despuiga i Maríi Dameto[1]. Studiował na Universidad Luliana, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. 3 lipca 1774 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. W latach 1783–1785 był rektorem macierzystej uczelni[1]. 26 września 1791 roku został biskupem Orihueli, a trzy dni później przyjął sakrę[2]. Na początku 1794 roku arcybiskup Walencji został aresztowany, a Despuig został mianowany gubernatorem archidiecezji[1]. Rok później papież zatwierdził jego nominację na arcybiskupa, jednak pod koniec 1795 roku Despuig został przeniesiony do archidiecezji w Sewilli[2]. W 1799 roku został łacińskim patriarchą Antiochii i zrezygnował z arcybiskupstwa[2]. 11 lipca 1803 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny San Callisto[2]. W tym samym roku został archiprezbiterem bazyliki liberiańskiej[1]. Został zmuszony przez wojska francuskie do opuszczenia Italii, jednak nie uczestniczył w ślubie Napoleona i Marii Ludwiki[1]. Pomimo tego, pozwolono mu powrócić do Włoch, z uwagi na słaby stan zdrowia[1]. W 1810 roku został kamerlingiem Kolegium Kardynałów i pozostał nim do śmierci, która nastąpiła 2 maja 1813 roku w Lukce[1].