Antonio Felice Zondadari (1740–1823)

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	21 grudnia 1785
Konsekrator	Francesco Saverio de Zelada
Współkonsekratorzy	Orazio Mattei; Francesco Saverio Cristiani
Konsekrowani biskupi
Pietro Francesco Morali	1815
Giacinto Pippi	1815
Współkonsekrowani biskupi
Rainieri Alliata	1791
Francesco Falchi Picchinesi	1791
Gaetano Paolo de Miceli	1792
Salvatore Maria Lombardi	1792
Gian Leonardo Maria Di Fusco	1792
Filippo d’Ambrogio	1792
Giovanni Thomas Vincenzo Tiberio d’Anisi	1792
Gennaro Vincenzo Tortora	1792
Simone de Magistris	1792
Francesco Saverio Saggese	1792
Pietro Mancini	1792
Giuseppe Marra	1792
Andrea de Lucia	1792
Vincenzo Lupoli	1792
Agostino Gregorio Golini	1792
Giovanni Battista Brancaccio	1792
Vincenzo Maria Castro	1792
Michelangelo Calandrelli	1792
Francesco Bugliari	1792
Vincenzo Greco	1792
Giuseppe Martini	1792
Giovanni Gaetano del Muscio	1792
Felice Antonio d’Alessandria	1792
Francesco Antonio Duca	1792
Pasquale Sansone	1792
Gennaro Fortunato	1792
Nikolaj Ferrich	1792
Francesco Antonio Grillo	1792
Giuseppe Maria Beneventi	1792
Giuseppe Mormile	1792
Luigi Spagnoletti	1792
Giuseppe Corrado Panzini	1792
Salvatore Palica	1792
Gaetano Maria Garrasi	1792
Enrico Capece Minutolo	1792
Giuseppe Graziosi	1792
Giambenedetto Falier	1792
Alfonso Marsili	1792
Giovanni Filippo Gallarati Scotti	1793
Fabrizio Selvi	1793
Leon XII	1794
Michele Di Pietro	1794
Athanasius Saraff	1795
Giuseppe Angeluni	1795

Antonio Felice Zondadari
	Kardynał prezbiter
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	14 stycznia 1740 ; Siena
Data i miejsce śmierci	13 kwietnia 1823 ; Siena
	Arcybiskup Sieny
Okres sprawowania	1795–1823
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Diakonat	23 grudnia 1780
Prezbiterat	16 marca 1782
Sakra biskupia	21 grudnia 1785
Kreacja kardynalska	23 lutego 1801; Pius VII
Kościół tytularny	Santa Balbina
	Multimedia w Wikimedia Commons

Antonio Felice Zondadari (ur. 14 stycznia 1740 w Sienie, zm. 13 kwietnia 1823 tamże) – włoski kardynał.

Życiorys

Urodził się 14 stycznia 1740 roku w Sienie, jako syn Giuseppego Flavia Zondadariego i Violante Gori^[1]. Studiował na La Sapienzy, gdzie uzyskał doktorat utroque iure^[1]. Po studiach został referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur i inkwizytorem na Malcie^[1]. 23 grudnia 1780 roku przyjął święcenia diakonatu, a 16 marca 1782 – prezbiteratu^[2]. 19 grudnia 1785 roku został wybrany tytularnym arcybiskupem Adany, a dwa dni później przyjął sakrę^[2]. Rok później został mianowany asystentem Tronu Papieskiego i nuncjuszem we Flandrii^[1]. Na początku 1787 roku rząd oskarżył go o zwalczanie febronianizmu, przez co został wygnany i osiadł w Liège, a następnie w Rzymie^[1]. W 1791 roku powrócił do Flandrii i pozostał tam przez cztery lata^[1]. W 1795 roku został mianowany arcybiskupem Sieny^[2]. 23 lutego 1801 roku został kreowany kardynałem in pectore^[2]. Jego promocja na kardynała prezbitera została ogłoszona na konsystorzu 28 września i nadano mu kościół tytularny Santa Balbina^[2]. Wziął udział w ślubie Napoleona Bonapartego i Marii Ludwiki Austriaczki, dzięki czemu mógł zachować prawo do noszenia czerwonych szat kardynalskich^[1]. Zmarł 13 kwietnia 1823 roku w Sienie^[1].

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Antonio Felice Zondadari. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Antonio Felice Zondadari. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).