Antonow A-9

Antonow A-9
Ilustracja
Antonow A-9 na znaczku poczty ZSRR
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Producent

Antonow

Konstruktor

Oleg Antonow

Typ

szybowiec

Konstrukcja

drewniana

Załoga

1

Historia
Data oblotu

1948

Liczba egz.

27

Dane techniczne
Wymiary
Rozpiętość

16,24 m

Wydłużenie

19,2

Długość

6,4 m

Wysokość

1,49 m

Powierzchnia nośna

13,45 m²

Profil skrzydła

CAGI R III

Masa
Własna

310 kg

Użyteczna

100 kg

Startowa

410 kg

Osiągi
Prędkość minimalna

55 km/h

Prędkość dopuszczalna

240 km/h

Prędkość holowania

140 km/h

Prędkość min. opadania

0,8 m/s

Doskonałość maks.

30 przy 85 km/h

Dane operacyjne
Użytkownicy
ZSRR

Antonow A-9 (ros. Антонов А-9) – radziecki szybowiec wyczynowy zbudowany w biurze konstrukcyjnym Antonowa.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Biuro konstrukcyjne Antonowa, na podstawie szybowca Rot Front-7, opracowało konstrukcję oznaczoną jako A-9. W nowym szybowcu, dla poprawy aerodynamiki, zrezygnowano z płozy podkadłubowej. A-9 lądował na odpowiednio ukształtowanej i wzmocnionej dolnej części kadłuba. Budowę prototypu zakończono w Nowosybirsku w 1948 r., po oblocie uruchomiono produkcję seryjną. W jej wyniku zbudowano 27 egzemplarzy szybowca. W sierpniu 1950 r. szybowiec został wykorzystany podczas pierwszych powojennych mistrzostw szybowcowych zorganizowanych w ZSRR. Na szybowcu ustanowiono kilka rekordów świata. 23 czerwca 1951 r. pilotka Pylajewa wykonała przelot docelowo-powrotny na odległość 226,216 km. 24 czerwca pilot Miednikow na trasie trójkąta o obwodzie 100 km uzyskał prędkość 77,141 km/h. 20 lipca szybowniczka Samosadowa wykonała przelot docelowy na odległość 364,035 km[1].

W toku prac rozwojowych opracowano wersję A-9 bis, w której zastosowano dwudzielne skrzydło. Prototyp tej wersji oblatano w 1955 r.[2]

W 1954 r. A-9 wzięły udział w Międzynarodowych Zawodach Szybowcowych rozgrywanych w Lesznie[3]. Jeden z egzemplarzy użytkowanych przez radzieckich zawodników został poważnie uszkodzony podczas przygodnego lądowania. Po naprawie, przeprowadzonej w Szybowcowym Zakładzie Doświadczalnym, został zarejestrowany w Polsce ze znakami SP-1597[4]. W 1956 r. został wystawiony do startu w III Szybowcowych Mistrzostwach Polski. 5 maja 1957 Sławomir Makaruk na tym szybowcu wykonał przelot otwarty na dystansie 678,5 km, czym wypełnił ostatni warunek do diamentowej odznaki szybowcowej[5]. Wkrótce potem został rozbity podczas lotu treningowego[4].

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Antonow A-9 był jednomiejscowym szybowcem wyczynowym w układzie górnopłatu o konstrukcji drewnianej. Kadłub o konstrukcji podłużnicowej, opartej na 23 wręgach. Kabina pilota osłonięta wiatrochronem i zdejmowaną osłoną. Fotel z regulacją położenia, pilot zajmował pozycję siedzącą. Skutkowało to dużym przekrojem poprzecznym kadłuba. Statecznik pionowy był ostatnią sekcją kadłuba. Usterzenie poziome wolnonośne, dwudzielne. Skrzydło jednodźwigarowe, trójdzielne z centropłatem zamocowanym na stałe do kadłuba. Kryte sklejką do dźwigara a dalej płótnem, wyposażone w lotki o pokryciu płóciennym. Hamulce aerodynamiczne typu DFS zamontowane na górnej i dolnej powierzchni płata. Podwozie stanowiła wzmocniona dolna krawędź kadłuba, do startu stosowano odrzucany dwukołowy wózek[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. А-9. Уголок неба. [dostęp 2023-09-23]. (ros.).
  2. The ANTONOV A-9. Scale Soaring UK. [dostęp 2023-09-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-26)]. (ang.).
  3. Skrzydlata Polska 1954 ↓, s. 388.
  4. a b Kubalańca, Witkowski 2009 ↓, s. 89.
  5. Jędrzejewski 2014 ↓, s. 369.
  6. Kubalańca, Witkowski 2009 ↓, s. 89-90.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]