Pająki te mają prawie owalny w zarysie karapaks o niewyniesionej części głowowej[2]. Wierzchem karapaksu biegnie zwykle para ciemnych, podłużnych pasów, zlokalizowanych między linią środkową a brzegami bocznymi[3]. W widoku od przodu obie pary przednich oczu leżą w linii prostej, zaś para tylno-boczna leży niżej niż tylno-środkowa. Tylko oczy przednio-środkowe są ciemne; pozostałe pary mają jasne ubarwienie. Wysokość nadustka jest około półtorakrotnie większa niż średnica oczu przednio-środkowych[2]. Szczękoczułki nie wystają do przodu i każdy ma od 4 do 9 ząbków na tylnej krawędzi[3] oraz 3 ząbki na przedniej. Opistosomę (odwłok) cechują: lokalizacja przetchlinki mniej więcej w połowie odległości między bruzdą epigastryczną a kądziołkami przędnymi[2][3] oraz stożeczek zastąpiony 6–8 krótkimi włoskami[2]. Odnóża pierwszej pary nie są nabrzmiałe[3], a czwartej pary mają wcięte krętarze[2]. Ubarwienie ud nie jest znacznie ciemniejsze niż pozostałych członów nóg[3]. U samca nadstopia pierwszej i drugiej pary mają po jednym kolcu na stronie spodniej. Przy pazurkach występują kępki blaszkowatych włosków[2].
Przedstawiciele rodzaju występują w Europie, palearktycznej Azji, Indiach oraz w Ameryce: od Kanady na północy po Panamę na południu, z pojedynczym gatunkiem znanym z Peru[4]. W Polsce występuje tylko motacz nadrzewny[5].
↑C.J. Sundevall: Conspectus Arachnidum. Londini Gothorum, 1833, s. 1-39.
↑ abcdefS. Almquist. Swedish Araneae, part 2--families Dictynidae to Salticidae. „Insect Systematics & Evolution, Supplement”. 63, s. 285-601, 2006.
↑ abcdeN.I. Platnick. The spider family Anyphaenidae in America north of Mexico. „Bulletin of the Museum of Comparative Zoology”. 146, s. 205-266, 1974.
↑ abAnyphaena. [w:] World Spider Catalogue [on-line]. World Spider Catalog Association, 2018. [dostęp 2018-07-24].