Archaeodictyna ammophila | |||
(Menge, 1871) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
Archaeodictyna ammophila | ||
Synonimy | |||
|
Archaeodictyna ammophila – gatunek pająka z rodziny ciemieńcowatych.
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1871 roku przez Antona Menge jako Dictyna ammophila[1]. Do rodzaju Archaeodictyna przeniósł go w 1967 roku Pekka Lehtinen[2].
Samce osiągają od 1,5[3] do 3[4], a samice od 1,6[3] do 3,5 mm długości ciała[4]. Ubarwienie jajowatego w zarysie karapaksu jest ciemnobrązowe do czarnego[4][3] z czterema rzędami białych włosków w części głowowej. Wysokość jasnego nadustka wynosi nieco mniej niż wysokość oka przednio-środkowej pary. Sternum ma kolor brązowy z ciemniejszymi brzegami. Odnóża są żółtawobrązowe z ciemnobrązowymi udami[3], a niekiedy ze szczątkowym obrączkowaniem[4]. Opistosoma (odwłok) ma wierzch ciemnobrązowy do prawie czarnego, opcjonalnie z jasnymi kropkami pośrodku i szewronami z tyłu[4][3].
Nogogłaszczki samca mają dłuższe niż szerokie golenie pozbawione apofiz i ctenidium[4][3]. Ponadto aparat kopulacyjny cechuje się nitkowatym, robiącym dwie pętle embolusem[3] i dużym[4], wyraźnie poszerzonym u nasady konduktorem z zaokrąglonym wierzchołkiem ostrogi[3]. Samica ma płytkę płciową z otworami kopulacyjnymi położonymi na bruździe epigastrycznej[4]. Przewody kopulacyjne tworzą sprężynowate pętle zaopatrzone w błony. Kształt małych zbiorników nasiennych jest w owalny[3].
Pająk znany z Francji, Niemiec, Szwecji, Włoch, Polski, Ukrainy, Mołdawii, Rumunii, Bułgarii, Serbii, Czarnogóry, Chorwacji, Rosji[5][4], Azerbejdżanu i Azji Środkowej[4]. Zasiedla miejsca nasłonecznione i częściowo suche, np. wrzosowiska. Bytuje na niskich roślinach i powierzchni gruntu[4][3]. Dojrzałe osobniki spotyka się od maja do wczesnego lata[3].