Archipolypoda | |
Scudder, 1882 | |
Okres istnienia: wenlok–pensylwan | |
Archidesmus macnicoli | |
Acantherpestes major | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Podtyp | |
Gromada | |
Podgromada | |
Infragromada | |
Nadrząd |
Archipolypoda |
Archipolypoda – nadrząd wymarłych wijów z gromady dwuparców i podgromady Chilognatha.
Ich skamieniałości pochodzą z syluru, dewonu i karbonu a znajdowane są na terenie Ameryki Północnej i Europy[1]. Należy tu najstarszy znany dwuparzec: Cowiedesmus eroticopodus z przełomu wenloku i ludlowu[2] oraz najstarsze zwierzę, o którym wiadomo, że oddychało powietrzem atmosferycznym – mający przetchlinki Pneumodesmus newmani, pochodzący z późnego syluru[3].
Charakterystyczną cechą tułowia tych wijów była obecność na każdym diplosegmencie pary sternitów, które miały po parze przyśrodkowych otworków. Otworki ta zakrywała para walw, a pod nimi znajdowały się prawdopodobnie wywracalne woreczki. Tergity i pleuryty diplosegmentów były zlane w diplopleurotergity, a ich metazonity wyposażone mogły być w kolce, guzki lub paranota. W przeciwieństwie do innych Helminthomorpha zmodyfikowane odnóża samców znajdowały się u Archipolypoda na ósmym, a nie na siódmym diplosegmencie tułowia. Rozpoznane u części gatunków pola oczne złożone były z wielu oczu prostych ustawionych w liczne rzędy[1][2].
Do Archipolypoda należą 4 rzędy:
oraz 5 gatunków i rodzajów niesklasyfikowanych do żadnego z nich: