Arthur Williams

Arthur Williams
Pseudonim

King

Data i miejsce urodzenia

12 listopada 1964
Pensacola

Data i miejsce śmierci

kwiecień 2023
Stany Zjednoczone

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone

Styl walki

praworęczny

Kategoria wagowa

junior ciężka

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

65

Zwycięstwa

47

Przez nokauty

30

Porażki

17

Remisy

1

Arthur Williams (ur. 12 listopada 1964 w Pensacola, zm. w kwietniu 2023[1]) – amerykański bokser, były mistrz świata federacji IBF w wadze junior ciężkiej.

Profesjonalna kariera

[edytuj | edytuj kod]

Na zawodowych ringach zadebiutował 30 listopada 1989 nokautując w pierwszej rundzie Kevina Poindextera. 6 lipca 1991 został znokautowany w trzeciej rundzie przez Sima Warriora doznając pierwszej porażki na zawodowych ringach jednakże dwa miesiące później udanie zrewanżował się wygrywając z Warriorem przez TKO w drugiej rundzie. 8 maja 1992 pokonał jednogłośnie byłego mistrza wag półciężkiej i junior ciężkiej będącego już u schyłku kariery Dwighta Muhammada Qawi. Po dwóch zwycięskich pojedynkach 8 czerwca 1993 wygrał z na punkty w byłym mistrzem IBF Jeffem Lampkinem jednogłośną decyzją. 4 marca 1994 otrzymał szansę walki o pas mistrzowski WBA, który był w posiadaniu Orlina Norrisa, jednakże przegrał niejednogłośnie na punkty. Pięć miesięcy później doszło do walki rewanżowej w której przegrał już w trzeciej rundzie przez techniczny nokaut. 23 maja 1995 uległ niejednogłośnie na punkty z Chrisem Byrdem[2], dodatkowo Byrd był liczony w pierwszej rundzie. 22 lipca 1997 pokonał przez TKO w czwartej rundzie Ricka Roufusa zdobywając wakujący pas USBA który dwukrotnie bronił wpierw pokonując 9 września Steve Little jednogłośną decyzją oraz tym samym wynikiem pokonał byłego mistrza IBF Adolpho Washingtona. Pojedynek z Washingtonem był również pojedynkiem o status oficjalnego pretendenta do pasa IBF który był w posiadaniu Imamu Mayfielda. Do ich pojedynku doszło 30 października 1998, Williams wygrał przez TKO w dziewiątej[3] rundzie odbierając Mayfieldowi pas który stracił już w pierwszej obronie 6 czerwca 1999 roku przegrywając przez techniczny nokaut w siódmej rundzie z Wasilijem Żyrowem[4] Po stoczeniu czterech zwycięskich pojedynków 7 września 2001 uległ przyszłemu niekwestionowanemu mistrzowi O'Neilowi Bellowi przez techniczny nokaut w jedenastej rundzie[5]. Przegrał również swój kolejny pojedynek 22 marca 2002 z przyszłym mistrzem IBF Kelvinem Davisem niejednogłośną decyzją[6]. Po dwóch zwycięskich pojedynkach doszło do walki rewanżowej z O'Neilem Bellem w którym zwyciężył ponownie Bell przez TKO w dziewiątej rundzie[7]. 12 maja 2004 przegrał przez techniczny nokaut w trzeciej rundzie z zaczynającym karierę przyszłym niekwestionowanym mistrzem wagi junior ciężkiej oraz mistrzem WBA w wadze ciężkiej David Haye[8]. 16 lutego 2008 zmierzył się z Alexanderem Frenkelem przegrywając przez techniczny nokaut w piątej rundzie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. R.I.P. King Arthur Williams [online], fightnews.com [dostęp 2023-08-23] (ang.).
  2. Arthur Williams vs. Chris Byrd. boxrec.com. (ang.).
  3. Imamu Mayfield vs. Arthur Williams. boxrec.com. (ang.).
  4. Vassiliy Jirov vs. Arthur Williams. boxrec.com. (ang.).
  5. O'Neil Bell vs. Arthur Williams (1st meeting). boxrec.com. (ang.).
  6. Kelvin Davis vs. Arthur Williams. boxrec.com. (ang.).
  7. O'Neil Bell vs. Arthur Williams (2nd meeting). boxrec.com. (ang.).
  8. David Haye vs. Arthur Williams. boxrec.com. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]