W latach 1990–1995 studiował na Wydziale RzeźbyAkademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Uczeń pracowni „Kowalnia” Grzegorza Kowalskiego. Po studiach zajmował się fotografią oraz instalacją, uznając je za bardziej adekwatne dla wyzwań współczesnego świata.
W latach 90. należał do czołowych artystów nurtu sztuki krytycznej. Okres ten zamknął manifestem „Stosowane sztuki społeczne”, w którym wypracował nową formułę społecznego zaangażowania[1]. W latach 1993–1997 wspólnie z Moniką Zielińską i Katarzyną Kozyrą wydawał pismo „Czereja”. W 2005 reprezentował Polskę w pawilonie narodowym na Biennale w Wenecji, gdzie pokazał pracę Powtórzenie – "reenactment" eksperymentu profesora Zimbardo. Wydarzenie to zostało uznane za kontrowersyjne i wzbudziło krytykę[2]. W 2007 wydał zbiór wywiadów z artystami pt. „Drżące ciała”.
W latach 2009–2011 był członkiem Rady Programowej Zachęty Narodowej Galerii Sztuki. We wrześniu 2010 został wybrany kuratorem 7. Biennale Sztuki Współczesnej w Berlinie[3] (festiwal w roku 2012). Związany z Fundacją Galerii Foksal.