Asacza
 Wulkan Asacza na północy (2003) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Kraj | |
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
1910 m n.p.m. |
| Dane wulkanu | |
| Rok erupcji |
Nieznany |
| Typ wulkanu | |
| Aktywność | |
Położenie na mapie Kraju Kamczackiego  | |
Położenie na mapie Rosji  | |
 52°21′18″N 157°49′37″E/52,355000 157,826944
| |
Asacza (ros. Асача) – wygasły wulkan złożony na półwyspie Kamczatka w Rosji.
Geografia
[edytuj | edytuj kod]Masyw wulkaniczny w południowej części półwyspu Kamczatka w Rosji, ok. 90 km od Pietropawłowska Kamczackiego, na południowy zachód od wulkanów Mutnowskij i Goriełyj[1]. Składa się z wulkanów powstałych w okresie od plejstocenu do holocenu, zajmując powierzchnię 300 km²[1]. Osiąga maksymalną wysokość 1910 m n.p.m.[2]
Grupa obejmuje starszy geologicznie wulkan tarczowy Asacza, stratowulkan Żołtyj (ros. Жёлтый), młodszy stratowulkan Asacza i mniejszy stożek wulkaniczny Tumanow (ros. Туманов)[3]. Starszy wulkan Asacza znajduje się w centrum masywu i zajmuje powierzchnię 200–250 km²[1]. W jego północnej części leży młodszy stratowulkan Asacza zwieńczony kraterem[1]. We wschodniej, prawie szczytowej części stratowulkanu powstał andezytowy stożek wulkaniczny Tumanow[1]. W południowo-wschodniej części masywu leży stratowulkan Żełtyj[1]. Po bokach wulkanów Asacza znajduje się dziesięć kopuł wulkanicznych (o średnicy od 0,5 do 1 km[1]), powstałych przede wszystkim w plejstocenie[3]. Z wczesnego holocenu pochodzą bazaltowe stożki żużlowe wzdłuż zachodnich i południowych zboczy kompleksu[3]. U południowego podnóża masywu znajdują się źródła termalne[1].
Masyw leży w obrębie parku przyrody „Wulkany Kamczatki” (do 2010 roku na terenie parku przyrody „Jużno-Kamczatskij”)[4] – a od 1996 roku znajduje się na obszarze wpisanym na listę światowego dziedzictwa kulturowego UNESCO pod nazwą „Wulkany Kamczatki”[3].
Aktywność
[edytuj | edytuj kod]Wulkan uznawany jest za wygasły – nie odnotowano żadnych jego erupcji w holocenie[1][3].
W 1983 roku w rejonie Żołtyja miały miejsca liczne trzęsienia ziemi, które zwykle towarzyszą magmie podnoszącej się z głębi ziemi na jej powierzchnię[1]. Może to sugerować, że wulkan obudzi się w niedalekiej przyszłości[1].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Global Volcanism Program. Department of Mineral Sciences. National Museum of Natural History. Smithsonian Institution: Asacha. 2017. [dostęp 2022-01-09]. (ang.).
- Природный парк «Вулканы Камчатки»: История создания парка. [w:] vulcanikamchatki.ru [on-line]. [dostęp 2022-01-09]. (ros.).
- Семенов, В. А.: Вулкан Асача (гора Асача, Asacha Volcano) и вулкан Желтый (гора Желтая, Zhelty Volcano). [w:] www.kamchatsky-krai.ru [on-line]. 2008. [dostęp 2022-01-09]. (ros.).
- Siebert, Lee; Simkin, Tom; Kimberly, Paul: Volcanoes of the World. University of California Press, 2011, s. 134–144. ISBN 978-0-520-94793-1. [dostęp 2022-01-09]. (ang.).