Chrząszcze o ciele długości od 4 do 30 mm i zwartej lub przysadzistej sylwetce. Ukryty pod rozbudowanym nadustkiem aparat gębowy ma błoniaste, blaszkowate żuwaczki. Czułki zbudowane są z dziewięciu członów. Tarczka jest niewidoczna od zewnątrz[3]. Każda pokrywa ma osiem lub dziewięć rzędów[3][4]. Biodra środkowej pary są szeroko rozstawione[3]. Odnóża pary środkowej i tylnej mają silnie rozszerzone ku wierzchołkom golenie[3][4].
Przedstawiciele plemienia występują głównie w Nowym Świecie[3], przy czym większość gatunków ograniczona jest do krainy neotropikalnej, a na teren Nearktyki wkraczają ku północy nieliczne z nich[4].
↑Ateuchini, [w:] Integrated Taxonomic Information System(ang.).
↑ abMontreuil Olivier, François Génier, Andre Nel. Lobateuchus, un nouveau genre de «bousier» fossile du nord de la France (Coleoptera : Scarabaeidae, Scarabaeinae). „Annales de la Société entomologique de France (N.S.)”. 46 (1-2), s. 164-167, 2010. DOI: 10.1080/00379271.2010.10697652.
↑ abcdeBruce D. Gill: Scarabaeinae. Dung beetles. [w:] Generic Guide to New World Scarab Beetles [on-line]. 2001-2005. [dostęp 2020-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu].
↑ abcdF.Z. Vaz-de-Mello. Synopsis of the new subtribe Scatimina (Coleoptera: Scarabaeidae: Scarabaeinae: Ateuchini), with descriptions of twelve new genera and review of Genieridium, new genus. „Zootaxa”. 1955, s. 1–75, 2008.
↑J.A.M.J.A.M.PertyJ.A.M.J.A.M., Insecta Brasiliensia, [w:] J.J.Spix, C.C.Martius (red.), Delectus animalium articulatorum, quae in itinere per Brasiliam annis MDCCCXVII-MDCCCXX jussu et auspiciis Maximilliani Josephi I. Bavariae regis augustissimi peracto, Monachium: Frid. Fleischer, 1830, s. 38.
↑ abPatriceP.BouchardPatriceP. i inni, Family-group names in Coleoptera (Insecta), „ZooKeys”, 88, 2011, s. 1-972, DOI: 10.3897/zookeys.88.807.
↑François Génier. A review of the Neotropical dung beetle genera Deltorhinum Harold, 1869, and Lobidion gen. nov (Coleoptera: Scarabaeidae: Scarabaeinae). „Zootaxa”. 2693 (2693), s. 35-48, 2010. DOI: 10.11646/zootaxa.2693.1.3.