Autoimmunologiczny pediatryczny zespół zaburzeń neuropsychiatrycznych po infekcji Streptococcus

PANDAS
Objawy dziecka chorego na zespół PANDAS
PANDAS kryteria
Kryteria diagnostyczne zespołu PANDAS
PANS PANDAS
PANS PANDAS PITANDS

Autoimmunologiczny pediatryczny zespół zaburzeń neuropsychiatrycznych po infekcji Streptococcus (PANDAS) – hipotetyczne zaburzenie dotykające pewną grupę dzieci, w którym pojawiają się zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (OCD), tiki, ruchy pląsawicze, hiperaktywność, zmiany osobowości, zmiany w piśmie i wynikach w nauce[1]. Twierdzi się, że przyczyną zaburzeń jest reakcja autoimmunologiczna po kontakcie dziecka z Streptococcus z grupy A, wytworzone autoprzeciwciała atakują jądra podstawy mózgu. Hipotezę PANDAS, z obserwacji przypadków klinicznych dzieci w NIH, wysnuto na podstawie dramatycznej zmiany zachowania, tików i regresu poznawczego po przebyciu infekcji. Podobnie jak pląsawica Sydenhama, uważa się, że w etiologię PANDAS zaangażowane są przeciwciała przeciwko tkankom gospodarza[2]. Poza zaburzeniami OCD, dzieci mogą przejawiać labilność emocjonalną, nadmierne oddawanie moczu, niepokój, zmiany w piśmie ręcznym, zmiany osobowości, lęk separacyjny, zaburzenia odżywiania, tiki, niepokój, agresję, depresję, halucynacje, poszerzone źrenice[1]. Susan Swedo opisała pierwsze przypadki w 1998[3]. W 2008 Lombroso i Scahill ułożyli kryteria diagnostyczne PANDAS[4]. Nowe kryteria i wskazówki PANDAS zostały ustanowione przez National Institute of Mental Health w 2012 i uaktualnione w 2017[5][6]. AS

Mechanizm

[edytuj | edytuj kod]

Naukowcy proponują, że mechanizm powstawania schorzenia podobnie jak gorączka reumatyczna, polega na tym, że przeciwciała utworzone przeciwko bakteriom, kierują się przeciwko tkankom gospodarza, w przypadku PANDAS są to tkanki mózgu[1]. Zachodzi zjawisko molekularnej mimikry:[4] antygeny na ścianie komórkowej streptococcus są podobne do niektórych białek tj. tych w sercu, stawach, mózgu. Miejscem inwazji przeciwciał w PANDAS mogą być jądra podstawy mózgu ponieważ to ten obszar odpowiada za ruchy i zachowanie[1][7].

Diagnoza

[edytuj | edytuj kod]

Według Lombroso i Scahill, w 2008, zaproponowano pięć kryteriów diagnostycznych dla PANDAS:

  1. obecność tików lub/i OCD według skali DSM-IV;
  2. początek objawów neuropsychiatrycznych przed wiekiem dojrzewania;
  3. nagły początek lub/i zmiany falowe, z nasiloną intensywnością objawów, wyciszające się po pewnym czasie;
  4. związek czasowy z infekcją Streptococcus;
  5. hiperaktywność, nieskoordynowane ruchy, pląsawica[4].

Leczenie

[edytuj | edytuj kod]

Psychoterapia behawioralna i leki SSRI, na załagodzenie objawów[8][9].

Badania (Snider, Lougee, i wsp 2005) sugerują, że penicylina i azytromycyna podawane profilaktycznie, mogą zmniejszyć ilość infekcji oraz częstość występowania objawów[10].

Pojedyncze badanie wykazało skuteczność dożylnej immunoglobuliny (IVIG)[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]