Aymeric Chauprade
| |
| Data i miejsce urodzenia |
13 stycznia 1969 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
politolog, geopolityk |
Aymeric Chauprade, wym. [ɛmeʀik ʃopʀad] (ur. 13 stycznia 1969 w La Ferté-Bernard[1]) – francuski pisarz, geopolityk i politolog, poseł do Parlamentu Europejskiego VIII kadencji.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 1991 uzyskał licencjat z matematyki, w 1993 został absolwentem Instytutu Nauk Politycznych w Paryżu. W 1996 ukończył studia magisterskie z zakresu prawa międzynarodowego na Université Paris Descartes, a w 2000 obronił doktorat z nauk politycznych na Université Paris Sorbonne[1]. Prowadził wykłady na różnych uczelniach cywilnych i wojskowych we Francji i za granicą. W latach 1999–2009 był profesorem uniwersytetów w Paryżu i w Neuchâtel. Prowadził kurs geopolityki i seminarium w szkole wojskowej Collège interarmées de défense (CID). Później zatrudniony jako profesor w instytucie studiów wyższych francuskiej obrony narodowej (IHEDN). Był doradcą m.in. prezydenta Dominikany i ministra obrony narodowej, został również dyrektorem wydawnictwa Éditions Ellipses[1].
Jest uczniem François Thuala, z którym wydał słownik geopolityki[2]. Jest zwolennikiem poglądu, iż Francja powinna uwzględnić element frankofoński w swojej geopolityce. Jego zdaniem Europa powinna opierać się na wspólnocie narodów (z wyłączeniem Turcji) i współpracy z Rosją, utrzymując równowagę w relacjach wzajemnych z USA i Chinami. Po publikacji książki Chronique du choc des civilisations zarzucono mu wspieranie teorii spiskowych o zamachach z 11 września 2001[3]. Nadzorujący szkołę wojskową CID minister obrony Hervé Morin zwolnił go wówczas ze stanowiska wykładowcy tej akademii, jednak decyzja ta została unieważniona przez sąd administracyjny[4].
Aymeric Chauprade angażował się również w działalność polityczną. Współpracował z eurosceptycznym Ruchem dla Francji Philippe'a de Villiersa. Później został doradcą przewodniczącej Frontu Narodowego Marine Le Pen ds. międzynarodowych, a w 2014 liderem jednej z list okręgowych tej partii do Parlamentu Europejskiego[4], uzyskując mandat eurodeputowanego VIII kadencji[5], który wykonywał do 2019. W 2015 opuścił Front Narodowy na tle różnic ideologicznych, w 2016 założył ugrupowanie Les Français libres[6]. Zbliżył się do Republikanów, popierając kandydaturę François Fillona w wyborach prezydenckich w 2017.
Wybrane publikacje
[edytuj | edytuj kod]- L'espace économique francophone, Ellipses, Paryż 1996
- Histoires d'Égypte, Les Belles Lettres, Paryż 1996
- Beyrouth éternelle, Asa Éditions, Paryż 1998
- Dictionnaire de géopolitique (współautor: François Thual), Ellipses, Paryż 1999
- Introduction à l'analyse géopolitique, Ellipses, Paryż 1999
- Géopolitique des États-Unis (culture, intérêts, stratégies), Ellipses, Paryż 2003
- Géopolitique – Constantes et changements dans l'histoire, Ellipses, Paryż 2007
- Chronique du choc des civilisations, Éditions Chronique, Paryż 2009
- L'Iran réel (red.), Ellipses, Paryż 2009
- Menaces en Afrique du Nord et au Sahel et sécurité globale de l'Europe (współautorzy: Jacques Frémeaux i Philippe Evanno), Ellipses, Paryż 2013
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Ph.D. Aymeric Chauprade. maep.com.ar. [dostęp 2014-08-28]. (ang.).
- ↑ Le poids des civilisations dans l'Histoire. legfigaro.fr, 7 lutego 2009. [dostęp 2014-01-31]. (fr.).
- ↑ Jean Guisnel: Chauprade, l'homme qui forme les officiers et déforme l'histoire. lepoint.fr, 4 lutego 2009. [dostęp 2014-01-31]. (fr.).
- ↑ a b Le controversé Chauprade, tête de liste FN. lefigaro.fr, 22 stycznia 2014. [dostęp 2014-01-31]. (fr.).
- ↑ Résultats européennes: la liste de nos nouveaux élus. leparisien.fr, 26 maja 2014. [dostęp 2014-05-28]. (fr.).
- ↑ Louis Hausalter: Aymeric Chauprade: le petit parti et le gros coup de com' de l'ex-FN. marianne.net, 13 stycznia 2016. [dostęp 2024-08-29]. (fr.).