Azotyn butylu

Azotyn butylu

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) azotyn 1-butylu Inne nazwy i oznaczenia azotyn n-butylu, 1-nitrozooksybutan
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C4H9NO2
Masa molowa	103,12 g/mol
Wygląd	bezbarwna ciecz
Identyfikacja
Numer CAS	544-16-1
PubChem	10996
SMILES CCCCON=O
InChI InChI=1S/C4H9NO2/c1-2-3-4-7-5-6/h2-4H2,1H3 InChIKey JQJPBYFTQAANLE-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Gęstość 0,9114 g/cm³[1]; ciecz Rozpuszczalność mieszalny z etanolem i eterem dietylowym[1] Temperatura wrzenia 78 °C[1][2][3] Współczynnik załamania 1,3762 (589 nm, 20 °C)[1]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2016-02-22] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[4] Niebezpieczeństwo Zwroty H H225, H301, H331 Zwroty P P210, P261, P301+P310, P311[2] Temperatura zapłonu −13 °C (zamknięty tygiel)[2] Numer RTECS RA0780000 Dawka śmiertelna LD50 83 mg/kg (szczur, doustnie)[3]
Podobne związki
Podobne związki	azotyn izobutylu, azotyn sec-butylu, azotyn tert-butylu
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Azotyn butylu, C
4H
9NO
2 – organiczny związek chemiczny z grupy azotynów, ester kwasu azotawego i butanolu. Używany jest głównie rekreacyjnie jako poppers.

Otrzymywanie

Może zostać otrzymany poprzez wkraplanie mieszaniny butanolu z kwasem siarkowym do wodnego roztworu azotynu sodu^[5].

Przypisy

1. CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 95, Boca Raton: CRC Press, 2014, s. 3-86, ISBN 978-1-4822-0867-2  (ang.).
2. Butyl nitrite (nr 226637) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2016-02-22]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
3. n-Butyl nitrite, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2016-02-22]  (ang.).
4. Azotyn butylu, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2016-02-22]  (ang.).
5. Estry kwasów nieorganicznych. W: Arthur Israel Vogel: Preparatyka organiczna. Wyd. 2. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1984, s. 348. ISBN 83-204-0579-3.