| |||||||||
| |||||||||
Ogólne informacje | |||||||||
Wzór sumaryczny |
(NO)N3 | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa |
72,03 g/mol | ||||||||
Wygląd |
bladożółte ciało stałe | ||||||||
Identyfikacja | |||||||||
Numer CAS | |||||||||
PubChem | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Azydek nitrozylu, N
4O – bardzo nietrwały nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków azotu, zbudowany z reszty azydkowej, N
3, i nitrozylowej, NO. Poniżej −50 °C występuje w postaci bladożółtego ciała stałego[1].
Po raz pierwszy syntezę nitrozyladyzu opisano w 1958 roku. Otrzymano go w reakcji azydku sodu z chlorkiem nitrozylu, w temperaturze poniżej −50 °C[1]:
Produkt wyizolowano z mieszaniny reakcyjnej metodą destylacji próżniowej[1][2]. Do reakcji można także użyć kwasu nitrozylosiarkowego, (NO)HSO
4, i kwasu azotowego[2].