Bálint Magyar

Bálint Magyar
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 listopada 1952
Budapeszt

Przewodniczący Związku Wolnych Demokratów
Okres

od 1998
do 2000

Przynależność polityczna

Związek Wolnych Demokratów

Poprzednik

Gábor Kuncze

Następca

Gábor Demszky

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Bálint Magyar (ur. 15 listopada 1952 w Budapeszcie[1]) – węgierski polityk, socjolog i nauczyciel akademicki, deputowany krajowy i minister, w latach 1998–2000 przewodniczący Związku Wolnych Demokratów (SzDSz).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył w 1977 studia z zakresu socjologii i historii na Uniwersytecie im. Loránda Eötvösa w Budapeszcie[2]. Od 1977 do 1990 pracował jako nauczyciel akademicki[3].

Współzałożyciel Związku Wolnych Demokratów. Z listy tego ugrupowania w 1990 został po raz pierwszy wybrany na posła do Zgromadzenia Narodowego. Uzyskiwał reelekcję w 1994, 1998, 2002 i 2006, zasiadając w węgierskim parlamencie do 2010. Od stycznia 1996 do lipca 1998 był ministrem edukacji i kultury, od maja 2002 do czerwca 2006 ponownie kierował resortem edukacji. Od stycznia 2007 do kwietnia 2008 zajmował stanowisko sekretarza stanu w urzędzie premiera, odpowiadając za politykę rozwoju[2][3]. Od 1998 do 2000 pełnił funkcję przewodniczącego swojego ugrupowania[4].

W latach 2008–2012 wchodził w skład rady zarządzającej Europejskiego Instytutu Innowacji i Technologii[3].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

W latach 2013–2015 zredagował trzy tomy naukowych analiz Magyar polip. Na ich podstawie w 2015 opublikował esej A Magyar máffi aállam anatómiája, w którym oskarżył, że po 2010 na Węgrzech doszło do rozmontowania państwa prawa i narodzenia się tam państwa przestępczego rządzonego przez korupcyjny układ skupiony wokół Viktora Orbána[5]. Książkę przetłumaczono m.in. na języki angielski i polski[6].

Opracował również przygotowaną przez Central European University Press w języku angielskim książkę Stubborn Structures. Reconceptualizing Post-communist Regimes, w której analizował i klasyfikował głębokie struktury władzy takich krajów postkomunistycznych jak Azerbejdżan, Białoruś, Gruzja, Węgry, Kirgistan, Mołdawia, Polska, Rosja i Ukraina w ramach opracowanej przez siebie metodologii[7][8][9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Dr. Magyar Bálint. parlament.hu. [dostęp 2016-09-03]. (węg.).
  2. ↑ a b Profil na stronie Zgromadzenia Narodowego. [dostęp 2016-09-03]. (węg.).
  3. ↑ a b c Former EIT Governing Board members. eit.europa.eu. [dostęp 2016-09-03]. (ang.).
  4. ↑ Leaders of Hungary. zarate.eu. [dostęp 2016-09-03]. (ang.).
  5. ↑ Bogdan Góralczyk. Aksjologiczna dezintegracja w UE? Przypadek Węgier. „Studia Europejskie”. Nr 4, s. 109, 2015. Warszawa: Centrum Europejskie Uniwersytetu Warszawskiego. ISSN 1428-149X. [dostęp 2019-02-08]. 
  6. ↑ Węgry. Anatomia państwa mafijnego. Czy taka przyszłość czeka Polskę?. Warszawa: Magam, 2018.
  7. ↑ Bálint Magyar: Stubborn Structures. Reconceptualizing Post-communist Regimes. Nowy Jork: Central European University Press, 2019. ISBN 978-963-386-214-8. (ang.).
  8. ↑ Bálint Magyar: Typology of Post-Communist Regimes (Conceptual toolkit). republikon.hu, 2018. [dostęp 2019-02-09]. (ang.).
  9. ↑ Stubborn Structures. Reconceptualizing Post-communist Regimes. ceupress.com. [dostęp 2019-02-09]. (ang.).