Data i miejsce urodzenia |
16 lutego 1811 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
7 lipca 1879 |
Premier Węgier | |
Okres |
od 2 marca 1875 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Béla Wenckheim (ur. 16 lutego 1811 w Peszcie, zm. 7 lipca 1879 w Budapeszcie[1][2]) – węgierski polityk, premier Węgier w 1875, minister spraw wewnętrznych Węgier w latach 1867–1869.
Béla Wenckheim pochodził z bogatej rodziny. Ukończył studia prawnicze w Peszcie i w wieku 19 lat został adwokatem. W 1839 został posłem do parlamentu, gdzie dołączył do frakcji liberalnej. Podczas powstania węgierskiego uczestniczył w pracach węgierskiego parlamentu[1]. Po upadku powstania uciekł z kraju[1][3][2], do którego powrócił dopiero po ogłoszeniu amnestii dla jego uczestników. Po powrocie został członkiem węgierskiego sejmu krajowego[1][2], gdzie współpracował z Ferencem Deákiem[3].
Po zawarciu ugody austriacko-węgierskiej w 1867, na mocy której Węgry uzyskały daleko idącą samodzielność w ramach Austro-Węgier Wenckheim został ministrem spraw wewnętrznych w pierwszym węgierskim rządzie kierowanym przez Gyulę Andrássy'ego. W 1871 powrócił do rządu jako minister dworu królewskiego, którą to funkcję sprawował nieprzerwanie do swojej śmierci. W 1875 (po połączeniu się stronnictw Deáka i Kálmána Tiszy[3]) był przez kilka miesięcy premierem rządu węgierskiego[1][3][2] (od 2 marca do 20 października[2]).
Nigdy się nie ożenił, zmarł bezpotomnie[1].