Bölkow Phoebus

Bölkow Phoebus
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 RFN

Producent

Bölkow

Konstruktor

Richard Eppler, Hermann Nägele

Typ

szybowiec

Konstrukcja

laminatowa

Załoga

1

Historia
Data oblotu

11 kwietnia 1964

Liczba egz.

ok. 250

Dane techniczne
Wymiary
Rozpiętość

15 m (17 m w wersji C)

Wydłużenie

17,1 (20,55 w wersji C)

Długość

7,10 m

Wysokość

1,40 m

Powierzchnia nośna

13,16 m² (14,06 m² w wersji C)

Profil skrzydła

Eppler-403

Masa
Własna

220 kg

Startowa

350 kg

Osiągi
Prędkość maks.

200 km/h

Prędkość minimalna

60 km/h (58 km/h w wersji C)

Prędkość holowania

180 km/h

Prędkość min. opadania

0,65 m/s przy 80 km/h

Doskonałość maks.

37 (42 w wersji C)

Dane operacyjne
Multimedia w Wikimedia Commons

Bölkow Phoebus – rodzina niemieckich szybowców wyczynowych klasy standard i otwartej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Inżynierowie Richard Eppler i Hermann Nägele, na podstawie doświadczeń przy opracowaniu szybowca laminarnego FS-24 Phoenix, zbudowali prototyp szybowca Bölkow Phoebus. Został oblatany 11 kwietnia 1964 r. W 1965 r. wziął udział w Szybowcowych Mistrzostwach Świata w Sout Corney. Rudolf Lindner zdobył na nim 8. miejsce[1]. Szybowiec uzyskał w 1966 r. świadectwo typu i rok później wszedł do produkcji seryjnej jako Bölkow Phoebus A. Pod koniec 1967 r. wdrożono do wersji wersję oznaczoną Phoebus B, która różniła się od pierwowzoru chowanym podwoziem i doskonałością zwiększoną do 38,4[2].

Kolejnym rozwinięciem konstrukcji była wersja Phoebus C, w której zwiększono rozpiętość do 17 metrów a powierzchnię nośną do 14,06 m². Pozwoliło to na wystawienie tej wersji w Szybowcowych Mistrzostwach Świata w Lesznie w 1968 r.[3] W tych Mistrzostwach wystartowały również szybowce Phoebus w klasie standard. W klasie otwartej Rudolf Lindner zdobył na szybowcu Phoebus A 3. miejsce w klasie standard, a Göran Ax 2. miejsce w klasie otwartej na Phoebus C[4]. W Mistrzostwach w 1970 r. w Marfie szybowce Phoebus uplasowały się na 15. miejscu w klasie standard i na 10. miejscu w klasie otwartej[5].

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Jednomiejscowy szybowiec wyczynowy w układzie górnopłatu. Wersje A, B i C mają taką samą konstrukcję. Skrzydło o profilu Eppler-403, konstrukcji skorupowej wykonanej w technologii przekładkowej z laminatu z wypełniaczem z balsy. Na skrzydłach zamontowano płytowe hamulce aerodynamiczne. Wersja A i B miała rozpiętość 15 m, wersja C 17 m. Kadłub o konstrukcji skorupowej, kabina pilota osłonięty jednoczęściową osłoną. Podwozie (w zależności od wersji) stałe lub chowane, złożone z koła 300x100 mm i płozy ogonowej[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ 10 Szybowcowe Mistrzostwa Świata - Sout Corney. Medale na skrzydłach. [dostęp 2024-08-17]. (pol.).
  2. ↑ Glass, Litwińczyk, Margański 1970 ↓, s. 97.
  3. ↑ Glass, Litwińczyk, Margański 1970 ↓, s. 47.
  4. ↑ Rejniak 1974 ↓, s. 422.
  5. ↑ a b Skrzydlata Polska i 2'1970 ↓, s. 14.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]