BOPA (duń. Borgerlige Partisaner; pol. Obywatelscy Partyzanci) – duńska konspiracyjna organizacja ruchu oporu w czasie II wojny światowej
W 1941 roku lokalne komórki Komunistycznej Partii Danii rozpoczęły tworzenie grup sabotażowych, których trzon stanowili weterani Brygad Międzynarodowych w Hiszpanii. W lutym 1942 roku decyzją Komitetu Centralnego KPD z tych grup sformowano jednolitą organizację zbrojną Komunistiske Partisaner (KOPA) (pol. Komunistyczni Partyzanci). W 1943 roku do organizacji zaczęto przyjmować również studentów niekomunistów, których żartobliwie nazywano Borgerlige Partisaner (pol. burżuazyjnymi partyzantami) lub BOPA. To określenie zostało nową, najpopularniejszą nazwą całej organizacji[1].
BOPA pierwotnie wykonywała głównie akcje sabotażowe, później zaczęła prowadzić również inne akcje zbrojne. Pierwszy sabotaż wykonała w kwietniu 1942 roku – było to spalenie niemieckiego transportu wojskowego na stacji Frederiksberg. Przeprowadziła m.in.: akcję na fabrykę samolotów „Globus”, fabrykę produkującą części do V-2 w 1944, a w marcu 1945 wysadziła mosty w porcie morskim w Kopenhadze.
Od 1943 organizacja wchodziła w skład Rady Wolności (duń. Frihedsråd)[2], a w 1944 roku weszła w skład utworzonego przy radzie Wydziału Wojskowego (duń Militaer Udvalg).
W marcu 1943 roku nawiązała ona współpracę z duńską sekcją SOE, za pośrednictwem której otrzymywała materiały wybuchowe i uzbrojenie[1]. Samodzielnie prowadziła produkcję pistoletów maszynowych Sten.
W sumie w latach 1941–1945 grupa przeprowadziła łącznie ponad 1000 akcji sabotażowych i około 1000 innych akcji zbrojnych. Przez cały trzyletni okres działania BOPA miała blisko 400 członków, z których tylko 175 pozostało w organizacji do końca okupacji. Około 40 członków zostało zabitych, reszta została aresztowana albo uciekła do Szwecji[1].
Po zakończeniu II wojny światowej została rozwiązana w sierpniu 1945 roku.