Backbreaker

Luchador wykonujący manewr knee backbreaker na swoim przeciwniku.

Zobacz multimedia związane z tematem: Backbreaker

Backbreaker (ang. łamacz pleców^[1]) – manewr w wrestlingu, polegający na złapaniu przeciwnika – najczęściej za pas lub szyję, podniesieniu przeciwnika i wykonaniu rzutu oponentem, najczęściej na własne kolano^[2][3]. Działanie jest niebezpieczne ze względu na liczne kontuzje i urazy pleców powstające przy wykonywaniu tego chwytu. Do najbardziej znanych należą Back Stabber (Carlito) oraz Lethal Combination (Jay Lethal).

Warianty we wrestlingu

Backbreaker rack

Wśród manewrów backbreaker rack wyróżnić można trzy warianty: 1) Argentine backbreaker rack, 2) Gory special i 3) Overhead gutwrench backbreaker rack. Argentine backbreaker rack znany również pod nazwą Torture rack polega na umieszczeniu przeciwnika na własnych barkach (przeciwnik leży plecami na barkach zawodnika wykonującego manewr w pozycji krzyżowej, zawodnik wykonujący trzyma go własnymi rękoma za udo i za głowę) i potrząsaniu nim w celu zadania oponentowi bólu. Manewr ten jest działaniem nastawionym na poddanie przeciwnika (submission). Istnieje również wariant Argentine backbreaker drop gdzie zawodnik wykonujący chwyt wykonuje z przeciwnikiem przysiad efektownie „łamiąc” go na własnych barkach – tego rodzaju wariację wykonywała m.in. Nikki Bella.

Drugim z wariantów jest Gory special. Przeciwnik wisi na zawodniku wykonującym w pozycji plecami do niego. Zawodnik wykonujący chwyta za ręce tak umieszczonego oponenta i naciąga ręce przeciwnika jednocześnie wykonując skłon do przodu razem z opartym na sobie oponentem. Manewr ten spopularyzował i zastosował jako pierwszy Gory Guerrero.

Trzeci wariant stanowi Overhead gutwrench backbreaker rack, który znany jest również jako Canadian backbreaker rack. Wrestler podnosi przeciwnika, łapiąc go w pozycji „odwrotnego pasa” po czym wynosi na własne ramię i potrząsa nim na swoim ramieniu w celu osiągnięcia poddania się oponenta. Występuje również wariant w wersji underhook gdzie wrestler podnosi swojego oponenta zahaczając rękoma o ręce przeciwnika i wynosząc go do góry, po czym upada z nim efektownie go „łamiąc” – ten manewr spopularyzował Colt Cabana, który nadał mu miano Colt .45.

Backbreaker drop

Wrestler podnosi przeciwnika albo jak do manewru argentine backbreaker lub overhead gutwrench backbreaker rack po czym wykonuje z nim upadek, efektownie „łamiąc” oponenta. Wrestler wykonujący manewr może upaść z trzymanym przeciwnikiem albo na własne kolana albo robiąc przysiad.

Belly to back suplex backbreaker

Znany również jako belly to back backbreaker. Wrestler łapie za przeciwnika za pas – tak jak do rzutu belly-to-back suplex po czym rzuca nim na własne kolano.

Catapult backbreaker

Wrestler wykonujący manewr podnosi przeciwnika nad głowę, chwytając za udo i podpierając klatkę piersiową przeciwnika drugą ręką (jak w manewrze Gorilla press slam) po czym rzuca oponenta na własne kolano.

Chokeslam backbreaker

Często nazywany po prostu jako chokebreaker. Jest to chokeslam wykonywany na kolano w celu efektownego „złamania pleców” przeciwnika. M.in. Baron Corbin wykonywał ten manewr w swoich walkach.

Cobra clutch backbreaker

Połączenie duszenia cobra clutch z manewrem backbreaker. Wrestler zakłada duszenie cobra clutch na gardło przeciwnika, po czym ściąga plecy oponenta do tyłu na własne kolano.

Double knee backbreaker

Wrestler chwyta za ręce przeciwnika zaciągając je do tyłu, po czym ściąga przeciwnika do tyłu, jednocześnie wykonując podskok i układając obie nogi na plecach przeciwnika. Ten manewr również nazywany jest mianem backstabber, backcracker lub lung blower. Manewr ten spopularyzował Carlito oraz Sasha Banks, która nazwała go Bank Statement.

Double underhook backbreaker

Zawodnik wykonujący zahacza własnymi rękoma za ręce przeciwnika (jak w manewrze Pedigree), podnosi oponenta do góry, po czym rzuca go na własne kolano. Manewru tego używał CM Punk, który wykonywał ten manewr pod nazwą Welcome to Chicago Motherfucker.

Fireman's carry backbreaker

Wrestler podnosi swoje przeciwnika w pozycji fireman's carry (tzw. „dżaksarowa”; oponent wisi na barkach przeciwnika w pozycji krzyżowej) po czym rzuca go na własne kolano.

Full nelson backbreaker

Wrestler zakłada przeciwnikowi pełnego nelsona po czym podnosi w takiej pozycji przeciwnika do góry i rzuca na własne kolano.

Half nelson backbreaker

Zawodnik zakłada przeciwnikowi chwyt półnelsona (nelson z wykorzystaniem jednej ręki) po czym podnosi go i rzuca na kolano. Roderick Strong używał tego manewru w swoich walkach.

Inverted headlock backbreaker

Randy Orton wykonujący inverted headlock backbreaker na Sheamusie.

Wrestler chwyta całym przedramieniem za gardło przeciwnika, po czym naciąga go na własne plecy efektownie „łamiąc”. Z tego manewru korzystał m.in. Randy Orton.

Inverted facelock backbreaker

Znany również pod nazwami inverted three-quarter facelock neckbreaker lub neckbreaker (slam) backbreaker. Wrestler chwyta przeciwnika od tyłu za kark oburącz po czym ściąga go do maty, jednocześnie wystawiając kolano i efektownie „łamiąc” jego plecy.

Mat backbreaker

Zawodnik chwyta oponenta z tyłu za głowę lub włosy po czym ściąga go do tyłu na własne kolano. Tego manewru używała m.in. Alexa Bliss. W zależności od tego czy zawodnik chwyta za głowę czy za włosy swojego oponenta manewr ten przyjmuje następujące nazwy: Hair-pull backbreaker lub Head-pull backbreaker.

Pendulum backbreaker

Jest to standardowy backbreaker. Wrestler łapie przeciwnika za pas i za jedną z nóg – podnosi oponenta do góry i upuszcza go na własne kolano.

Backbreaker submission

Ten manewr na ogół wykorzystywany jest po akcji pendulum backbreaker. Po wykonaniu pendulum backbreakera, wrestler pozostawia przeciwnika na własnym kolanie, jednocześnie jedną ręką trzymając za podbródek przeciwnika i naciskając podbródek oponenta co ma na celu wymuszenie poddania się przeciwnika.

STO backbreaker

Zawodnik stojący frontem do oponenta łapie go jednym przedramieniem za kark po czym ściąg na własne kolano.

Tilt-a-whirl backbreaker

Wrestler wykonuje obrót przeciwnikiem w powietrzu, po czym kończy manewr rzutem oponentem na własne kolano.

Powerbomb backbreaker

Wrestler wykonuje manewr powerbomb, jednak nie rzuca przeciwnika na matę ringu lecz na własne kolana.

Side slam backbreaker

Zawodnik stojący frontem do oponenta łapie go jednym przedramieniem za kark po czym podnosi do góry i rzuca na własne kolano. Manewr ten spopularyzował Sheamus, który nadał mu miano Irish Curse Backbreaker. Istnieje również rzut o nazwie Swinging side slam backbreaker, gdzie wrestler wpierw łapie przeciwnika w pozycji powerslam po czym obraca nim i rzuca na własne kolano.

Sidewalk slam backbreaker

Wrestler łapie przeciwnika jak w manewrze pendulum backbreaker, robi z nim w takiej pozycji kilka kroków w ringu, po czym rzuca oponenta na własne kolana.

Sunset flip backbreaker

Zawodnik łapie za pas pochylonego przeciwnika, jednocześnie wykonując przewrotkę do przodu i ściągając na własne kolana przeciwnika.

Schmidt Backbreaker

Zawodnik podnosi przeciwnika w pozycji krzyżowej jak do rzutu powerslam po czym obala oponenta na własne kolano. Nazwa pochodzi od Hansa Schmidta – kanadyjskiego wrestlera, który często wykorzystywał ten manewr jako własnego finishera.

Galeria

• 
  Tilt-a-whirl backbreaker.
• 
  Argentine backbreaker rack.
• 
  Double knee backbreaker.

Przypisy

1. Tłumaczenie dosłowne zbitki wyrazowej back - plecy i breaker - łamacz.
2. J. Grasso, Historical Dictionary of Wrestling, Wyd. Rowman & Littlefield 2014, s.34, [dostęp: 2018-05-29].
3. Opis manewru backbreaker. wwa4.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-17)]., wwa4.com, [dostęp: 2018-05-29].

Linki zewnętrzne

• Professsional wrestling moves pt. 1 – Backbreaker, deathvalleydriver.com, [dostęp: 2018-05-31].
• 100 Moves and the Pro Wrestlers Who Did Them Best – Backbreaker, Pendulum Backbreaker, Double-Knee Backbreaker, Tilt-a-Whirl Backbreaker, bleacherreport.com, [dostęp: 2018-05-29].