balantidiasis | |
Trofozoit szparkosza okrężnicy (pasek skali ma 5 μm) | |
Klasyfikacje | |
ICD-10 |
---|
Balantidioza – choroba zakaźna wywoływana przez szparkosza okrężnicy (Balantidium coli), którego żywicielem mogą być: ludzie[1][2], świnie[1][2], dziki[1], szympansy[1] i organgutany[1].
W jej leczeniu stosuje się tetracyklinę (500 mg co 6 godzin przez 7–10 dni)[1][2] lub metronidazol (750 mg co 8 godzin przez 5 dni)[1].
Do zakażenia człowieka dochodzi najczęściej drogą pokarmową, poprzez spożycie żywności lub wody zanieczyszczonej kałem zawierającym cysty szparkosza okrężnicy (najczęściej pochodzącym od świń, dlatego zakażenia znacznie częściej występują na obszarach wiejskich)[1][2]. Opisywano również przypadki zarażenia drogą bezpośredniego kontaktu z osobą zarażoną[2].
Połknięte cysty uwalniają trofozoity, które przebywają i namnażają się w świetle jelita grubego, powodując jego nieżyt[1][2] z ogniskową martwicą[2] i wytworzeniem owrzodzeń[1][2] (głównie w okolicy wyrostka robaczkowego)[1]. U większości chorych przebiega to bezobjawowo[2], jednak u niektórych pojawiają się: biegunka (główny objaw)[1][2], nudności, wymioty oraz bóle spastyczne brzucha[1]. Choroba bardzo rzadko przebiega z objawami krwawienia z przewodu pokarmowego (co może imitować czerwonkę)[1][2]. Nigdy w przebiegu balantidiozy nie dochodzi jednak do zajęcia drogą krwi innych narządów (w przeciwieństwie do pełzakowicy)[2]. W przewlekłej postaci choroby występują również: bóle głowy, bezsenność oraz brak apetytu (prowadzący często do chudnięcia)[1].