Gatunek | |
---|---|
Rok produkcji | |
Data premiery |
1 czerwca 1958 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
98 min |
Reżyseria | |
Scenariusz |
Keisuke Kinoshita |
Główne role |
Kinuyo Tanaka |
Muzyka |
Chūji Kinoshita |
Zdjęcia |
Hiroshi Kusuda |
Scenografia |
Kisaku Itô |
Kostiumy |
Toshikazu Sugiyama |
Montaż |
Yoshi Sugihara |
Strona internetowa |
Ballada o Narayamie (jap. 楢山節考, Narayama bushikō) – japoński dramat filmowy z 1958 roku w reżyserii Keisuke Kinoshity. Adaptacja powieści pod tym samym tytułem autorstwa Shichirō Fukazawy.
Obraz prezentowany był w konkursie głównym na 19. MFF w Wenecji, gdzie spotkał się z mieszanymi reakcjami krytyki. Był oficjalnym japońskim kandydatem do rywalizacji o 31. rozdanie Oscara w kategorii filmu nieanglojęzycznego, ale ostatecznie nie zdobył nominacji.
W 1983 roku powstała nowa wersja Ballady o Narayamie, którą wyreżyserował Shōhei Imamura. Remake zdobył m.in. Złotą Palmę na 36. MFF w Cannes[1].
Film odwołuje się do legendarnej starodawnej praktyki zwanej ubasute, zgodnie z którą starsi ludzie byli zanoszeni na szczyt góry, gdzie pozostawiano ich na pewną śmierć. Główną bohaterką jest 70-letnia wdowa Orin, która bez zastrzeżeń uczyniłaby zadość okrutnej tradycji, wbrew oporom ze strony kochającego syna Tatsuhei. Z postawą Orin kontrastuje zachowanie Maty, jej starego sąsiada, który protestuje przeciwko poddaniu się bezdusznym praktykom, włócząc się po okolicy, podczas gdy jego rodzina już odcięła go od jedzenia[2].