Barczatka osiczanka

Barczatka osiczanka
Phyllodesma tremulifolium lub Phyllodesma tremulifolia
(Hübner, 1810)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

uskrzydlone

Rząd

motyle

Rodzina

barczatkowate

Podrodzina

Lasiocampinae

Rodzaj

Phyllodesma

Gatunek

barczatka osiczanka

Barczatka osiczanka (Phyllodesma tremulifolium lub Phyllodesma tremulifolia) – motyl z rodziny barczatkowatych. Gatunek w Polsce umiarkowanie zagrożony, narażony na wyginięcie.

Wygląd

[edytuj | edytuj kod]

Ciało owłosione, masywne o ubarwieniu rdzawobrunatnym, z mało widocznym deseniem na tułowiu. Rozpiętość skrzydeł 30–40 mm. Zarys skrzydeł przednich trójkątny, tylnych – owalny. Skrzydła rdzawobrunatne. Przepaski wyraźne, utworzone z krótkich ciemnobrunatnych kreskowatych plamek. Ciemna plamka na żyłce poprzecznej bardzo drobna. Zewnętrzny brzeg obu par skrzydeł wyraźnie zębaty, strzępina biaława z ciemnymi plamkami na przedłużeniu żyłek. Zauważalny dymorfizm płciowy, samce mają czułki grzebykowate, kolisto odwinięte na zewnątrz, samice nitkowate rozchylone z końcówkami ułożonymi równolegle do tułowia. Ponadto samce charakteryzują się większymi wyrostkami na czułkach. Odwłok samca lekko wydłużony zakończony w kształcie rybiego ogona, odwłok samicy grubszy parabolicznie zakończony. Osobniki dorosłe żyją krótko. Gąsienice o skromnym ubarwieniu owłosione gęstymi kępkami długich, białych i stojących włosów.

Okres lotu

Motyl pojawia się wiosną, lata od końca kwietnia do początku czerwca, głównie na skrajach lasów liściastych oraz w sadach.

Rozród

Poczwarka przeobraża się w imago pod koniec kwietnia.

Biotop

Gatunek preferujący zbiorowiska, bogate w drzewa stanowiące pokarm gąsienicy: sady, parki, skraje lasów liściastych i mieszanych.

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek rozmieszczony w całej Europie z wyjątkiem krajów skandynawskich, Anglii. W Polsce występuje na południowym i środkowym obszarze kraju.

Rośliny żywicielskie

[edytuj | edytuj kod]
podstawowe

Gąsienice żerują na: topoli, dębie, brzozie, jesionie, drzewach owocowych.

Ochrona

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek zagrożony wyginięciem, ujęty na Czerwonej Liście Zwierząt Ginących i Zagrożonych w Polsce.

Zagrożenia

[edytuj | edytuj kod]

Zagrożenie dla tego gatunku stanowi chemiczne zwalczanie szkodników na przylegających polach uprawnych, jak również wiosenne wypalanie traw na nieużytkach.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]