Bartłomiej Bonk

Nie mylić z: Bartłomiejem Bąkiem, strongmanem.

Bartłomiej Bonk

Bartłomiej Bonk (2012)
Pełne imię i nazwisko	Bartłomiej Wojciech Bonk
Data i miejsce urodzenia	11 października 1984 Więcbork
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska Igrzyska olimpijskie srebro Londyn 2012 waga ciężka Mistrzostwa świata brąz Wrocław 2013 waga ciężka Mistrzostwa Europy złoto Tbilisi 2015 waga ciężka brąz Kazań 2011 waga ciężka
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Bartłomiej Wojciech Bonk (ur. 11 października 1984 w Więcborku) – polski sztangista. Wychowanek klubu MLKS Krajna^[1] Sępólno Krajeńskie, od 2001 reprezentant Budowlanych Opole, gdzie jego trenerem jest Ryszard Szewczyk; olimpijczyk z Pekinu (2008) (w kategorii do 94 kg) i Londynu (2012) (w kategorii 105 kg). Srebrny medalista olimpijski z Londynu, mistrz Europy (2015).

Kariera sportowa

W reprezentacji Polski debiutował w 2000 na mistrzostwach Europy juniorów młodszych, zajmując 6. miejsce w kategorii 70 kg, z wynikiem 250 kg (107,5 kg + 142,5 kg). W 2002 zadebiutował w mistrzostwach świata juniorów, zajmując 11. miejsce w kategorii 94 kg z wynikiem 327,5 kg (140 +182,5), mistrzostwach Europy juniorów, zajmując 9. miejsce w kategorii 94 kg z wynikiem 347,5 kg (157,5 kg + 190 kg) oraz mistrzostwach świata seniorów w Warszawie, zajmując 11. miejsce w kategorii 94 kg z wynikiem 357,5 kg (162,5 kg +195 kg). W 2003 zajął 4. miejsce w mistrzostwach świata juniorów w kategorii 94 kg z wynikiem 370 kg (165 kg + 205 kg), lecz w jego organizmie wykryto niedozwolony środek. W 2004 wystąpił w mistrzostwach Europy seniorów, zajmując 7. miejsce w kategorii 94 kg z wynikiem 382,5 kg (172,5 kg + 210 kg). W tym samym roku został wicemistrzem świata juniorów w kategorii 94 kg z wynikiem 385 kg (172,5 kg + 212,5). W 2004 sięgnął także po mistrzostwo Polski seniorów w tej samej kategorii z wynikiem 377,5 kg, ale po raz drugi w karierze został zdyskwalifikowany za doping. Ukarany trzyletnim zakazem startów, poza utratą mistrzostwa Polski został także wycofany z kadry na Igrzyska Olimpijskie w Atenach^[2] Karę skrócono mu po upływie półtora roku i powrócił do startów w 2006^[3]

Po powrocie do sportu wystąpił jeszcze pięć razy w Mistrzostwach Świata seniorów (2006, 2007 i 2009 w kategorii 94 kg, 2010 i 2011 w kategorii 105 kg), a jego najlepszym wynikiem było 4. miejsce w 2010 w kategorii 105 kg z wynikiem 402 kg (180 kg + 222 kg). W podrzucie na tych mistrzostwach zajął trzecie miejsce. Dwukrotnie po dyskwalifikacji startował w mistrzostwach Europy (2006 w kategorii 94 kg, 2011 w kategorii 105 kg). W 2011 zdobył w mistrzostwach Europy brązowy medal wynikiem 394 kg (180 kg + 214 kg).

W 2008 na Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie w rwaniu uzyskał wynik 175 kg, który dawał mu 8. miejsce, ale w podrzucie spalił wszystkie podejścia (2 x 211 kg, 1 x 212 kg) i nie został sklasyfikowany. 6 sierpnia 2012 roku podczas Igrzysk Olimpijskich w Londynie prowadził po rwaniu w kategorii 105 kg wynikiem 190 kg, wywalczając na koniec zawodów brąz wynikiem 410 kg (190 kg + 220 kg)^[4]. W grudniu 2019, po dyskwalifikacji zwycięzcy londyńskiego konkursu Ołeksija Torochtija, Bonkowi przyznano srebrny medal^[5].

Sześciokrotnie zdobywał mistrzostwo Polski seniorów, w tym trzykrotnie w kategorii 94 kg (2007 – 367 kg, 2008 – 369 kg, 2009 – 377 kg) i trzykrotnie w kategorii 105 kg (2010 – 400 kg, 2011 – 411 kg, 2012 – 390 kg)^[6]

Życie prywatne

Mąż Barbary Sachmacińskiej-Bonk – zawodniczki CLKS Mazovii Ciechanów, mają syna Mateusza, urodzonego w 2004 r; oraz córeczkę urodzoną w 2012^[7][8][9]. Jej bliźniaczka, Julia zmarła 13 lutego 2014 roku^[10][11].

Polityka

W wyborach samorządowych w 2018 zdobył mandat radnego Rady Miasta Opola^[12].

Wyniki

Igrzyska olimpijskie

Olimpiada	Miejsce	Data	Konkurencja	Rezultat
Pekin 2008	Pekin	2008	kat. 94 kg	Nie ukończył
Londyn 2012	Londyn	2012	kat. 105 kg	2. miejsce - 410 kg

Mistrzostwa świata

Mistrzostwa Świata	Miejsce	Data	Konkurencja	Rezultat
Warszawa 2002	Warszawa	2002	kat. 94 kg	11. miejsce – 357,5 kg (162,5 kg + 195 kg)
Santo Domingo 2006	Santo Domingo	2006	kat. 94 kg	11. miejsce – 375 kg (170 kg + 205 kg)
Chiang Mai 2007	Chiang Mai	2007	kat. 94 kg	8. miejsce – 383 kg (173 kg + 210 kg)
Goyang 2009	Koyang	2009	kat. 94 kg	10. miejsce – 376 kg (172 kg + 204 kg)
Antalya 2010	Antalya	2010	kat. 105 kg	4. miejsce – 402 kg (180 kg + 222 kg)[a]
Paryż 2011	Paryż	2011	kat. 105 kg	5. miejsce – 406 kg (185 kg + 221 kg)
Wrocław 2013	Wrocław	2013	kat. 105 kg	3. miejsce – 404 kg (188 kg + 216 kg)[13][b]

Mistrzostwa Europy

Mistrzostwa Europy	Miejsce	Data	Konkurencja	Rezultat
Kijów 2004	Kijów	2004	kat. 94 kg	7. miejsce – 382,5 kg (172,5 kg + 210 kg)
Władysławowo 2006	Władysławowo	2006	kat. 94 kg	4. miejsce – 387 kg (179 kg + 208 kg)
Kazań 2011	Kazań	2011	kat. 105 kg	3. miejsce – 394 kg (180 kg + 214 kg)
Tbilisi 2015	Tbilisi	2015	kat. 105 kg	1. miejsce – 408 kg (185 kg + 223 kg)[c]

Mistrzostwa Polski

Mistrzostwa Polski	Miejsce	Data	Konkurencja	Rezultat
Ciechanów 2007	Ciechanów	2007	kat. 94 kg	1. miejsce – 367 kg
Zakliczyn 2008	Zakliczyn	2008	kat. 94 kg	1. miejsce – 369 kg
Polkowice 2009	Polkowice	2009	kat. 94 kg	1. miejsce – 377 kg
Opole 2010	Opole	2010	kat. 105 kg	1. miejsce – 400 kg
Płońsk 2011	Płońsk	2011	kat. 105 kg	1. miejsce – 411 kg
Zakliczyn 2012	Zakliczyn	2012	kat. 105 kg	1. miejsce – 390 kg
Ciechanów 2013	Ciechanów	2013	kat. 105 kg	1. miejsce – 395 kg

Odznaczenia

• Srebrny Krzyż Zasługi – 2013^[14]

Uwagi

1. Brązowy medal w podrzucie (222 kg)
2. Srebrny medal w rwaniu (188 kg)
3. Rekord życiowy w podrzucie (223 kg)

Przypisy

1. Arkadiusz Gnaś Od SKS do MLKS. Książka wydana na rocznicę 70-lecia klubu MLKS Krajna
2. Kara nałożona Gazeta Wyborcza z 6.09.2004
3. Bonk wraca do dźwigania Gazeta Wyborcza z 15.03.2006. [dostęp 2021-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-24)].
4. Kara za IO 2012, medal dla Bonka - Sport [online], sport.onet.pl [dostęp 2019-12-21]  (pol.).
5. IOC sanctions one athlete for failing anti-doping tests at London 2012 - Olympic News. International Olympic Committee, 2019-12-19. [dostęp 2019-12-19]. (ang.).
6. medaliści mistrzostw Polski według serwisu www.polska-sztanga.pl. [dostęp 2012-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
7. Córeczka medalisty z Londynu walczy o życie. Lekarze zwolnieni, sprawa w prokuraturze. tvn24.pl, 2012-11-28. [dostęp 2012-12-02].
8. Bonk: błagała go o "cesarkę", powiedział, że tylko jego zdanie się liczy. tvn24.pl, 2012-11-29. [dostęp 2012-12-02].
9. Stan córki olimpijczyka nadal ciężki. Matka dziewczynki: Pozostaje żal. tvn24.pl, 2012-12-02. [dostęp 2012-12-02].
10. Zmarła Julia, córka olimpijczyka Bartłomieja Bonka. sport.pl, 2014-02-13. [dostęp 2014-02-13].
11. Zmarła córka sztangisty Bartłomieja Bonka. tvn24.pl, 2014-02-13. [dostęp 2014-02-14].
12. Państwowa Komisja Wyborcza: Informacje o kandydacie BONK Bartłomiej Wojciech. wybory2018.pkw.gov.pl. [dostęp 2018-11-12]. (pol.).
13. adsz, twis: Podnoszenie ciężarów: Bonk brązowym medalistą MŚ. Dołęga przegrał z kontuzją. 2013-10-27. [dostęp 2013-10-27].
14. M.P. z 2013 r. poz. 840

Bibliografia

• Profil na stronie iat.uni-leipzig.de
• Bartłomiej Bonk w bazie www.sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-06)].
• Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński, Od Chamonix i Paryża do Vancouver. Leksykon olimpijczyków polskich 1924-2010 wyd. Fundacja Dobrej Książki, b.d i m. w., str. 739, ISBN 978-83-86320-01-1

Kontrola autorytatywna (osoba):

• VIAF: 317291411
• PLWABN: 9810700969505606
• NUKAT: n2015052783

Identyfikatory zewnętrzne:

• Olympedia: 116402