Kościół tytularny | |||||||||||||
Państwo | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość |
Rzym | ||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||
Kościół | |||||||||||||
Parafia | |||||||||||||
Bazylika mniejsza • nadający tytuł |
od 22 maja 1965 | ||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||
Wspomnienie liturgiczne | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Rzymu | |||||||||||||
Położenie na mapie Włoch | |||||||||||||
Położenie na mapie Lacjum | |||||||||||||
41°54′25,27″N 12°29′39,86″E/41,907020 12,494405 | |||||||||||||
Strona internetowa |
Bazylika św. Kamila de Lellis w Rzymie (wł. Basilica di San Camillo de Lellis) – rzymskokatolicki kościół tytularny w Rzymie.
Świątynia ta jest kościołem parafialnym oraz kościołem tytularnym, mającym również rangę bazyliki mniejszej[1].
Bazylika znajduje się w XVII Rione Rzymu – Sallustiano przy Via Sallustiana 24[1]. Główne wejście do świątyni jest od Via Piemonte[2].
Patronem świątyni jest św. Kamil de Lellis – włoski zakonnik, założyciel Zakonu Kleryków Regularnych Posługujących Chorym, żyjący w latach 1550–1614.
Architekt Tullio Passarelli rozpoczął budowę w 1906 roku. Kościół został konsekrowany w 1910 roku. Opiekę nad świątynią powierzono kamilianom[2].
W dniu 22 maja 1965 roku kościół otrzymał godność bazyliki mniejszej od papieża Pawła VI[3].
Kościół jest trójnawowy z transeptem i półkolistą apsydą. Na końcach naw bocznych znajdują się kaplice w mniejszych absydach, które mają połowę wysokości apsydy środkowej[2].
Budowla jest z czerwonej cegły, natomiast detale architektoniczne z białego trawertynu z Tivoli[2].
W fasadzie umieszczono zostały trzy wejścia – większe środkowe prowadzące do nawy głównej i dwa mniejsze prowadzące do naw bocznych. Nad wejściem głównym umieszczono niewysoką arkadę zakończoną po obu stronach kioskami, na których leżą kamienne lwy. W tympanonie umieszczono płaskorzeźbę przedstawiającą Chrystusa ze św. Kamilem de Lellis i biednymi. Na pasie poniżej wyobrażono owce adorujące krzyż. Archiwolta została ozdobiona rzeźbionymi scenami biblijnymi, kapitele kolumn są rzeźbione w ornamenty roślinne, w których umieszczono zwierzęta, m.in. smoki. Pośrodku fasady znajduje się duże, rozetowe okno z ośmioma „płatkami”. Ma ono szerokie obramowanie, z którym bezpośrednio sąsiadują cztery tablice z symbolami ewangelistów (u góry orzeł, po prawej wół, po lewej lew, na dole anioł). Nad wejściami bocznymi znajdują się mniejsze rozety. Na fasadzie umieszczono dość liczne wsporniki zdobione maszkaronami[2].
Nawa główna, nawy boczne i transept mają sklepienia krzyżowe. We wnętrzu powyżej arkad oddzielających nawę główną od bocznych biegnie fryz zdobiony płaskorzeźbami ze scenami z życia patrona bazyliki. Z kolei nad fryzem umieszczono nisze z posągami świętych. Dekorowane płaskorzeźbami są również kapitele kolumn. Witraże nawy przedstawiają dwunastu apostołów, natomiast witraże transeptu Matkę Bożą z Dzieciątkiem i Chrystusa z aniołami[2].
Witraże prezbiterium przedstawiają Chrystusa i czterech ewangelistów. W centralnej części apsydy, we wnęce będącej miniaturą bramy wejściowej, umieszczono figurę św. Kamila de Lellis, dzieło Alberto Galli z 1911 roku. W ołtarzu głównym, poniżej figury patrona bazyliki, są płaskorzeźby przedstawiające świętych znanych z uczynków miłosierdzia[2].
Bazylika św. Kamila de Lellis jest jednym z kościołów tytularnych nadawanych kardynałom-prezbiterom (Titulus Sancti Camilli de Lellis ad Hortos Sallustianos)[4]. Tytuł ten został ustanowiony 5 lutego 1965 roku przez papieża Pawła VI[4].