Założona w 1470 r. na prawie wołoskim w dobrach Andrzeja Sienieńskiego a potem jego syna Wiktoryna Sienieńskiego. Później należała do dalszych potomków. W 1848 roku w wyniku uwłaszczenia chłopów wieś Bałucianka stała się własnością rolników w niej mieszkających (Uwłaszczenie chłopów na ziemiach polskich). W połowie XIX wieku właścicielem posiadłości tabularnej w Bałudziance była Józefa Gorczyńska ze Skórskich i Zofia Urbańska[6]. W dolnej części wsi istniała olejarnia, produkująca znany w całej okolicy olej. Wieś znana była z wyrobu drewnianych figur. Tradycje rzeźbiarskie utrzymały się we wsi do dziś.
Właścicielami dóbr rymanowskich w XIX w. byli Stanisław Potocki i jego żona Anna Potocka z Działyńskich. W 1878 r. otworzyli w Rymanowie z własnych środków „szkółkę”, mającą na celu nauczanie stolarstwa i rzeźbiarstwa, które uprawiają i dzisiaj mieszkańcy Bałucianki.
W miejscowości znajduje się drewniana cerkiewgreckokatolicka pw. Zaśnięcia Przeświętej Bogurodzicy, wzniesiona prawdopodobnie w XVII w., obecnie filialny kościół rzymskokatolicki. W latach 1820 i 1899 przebudowana i remontowana. Jedna z dwóch zachowanych cerkwi prezentujących typ budowli sakralnej charakterystyczny dla obszaru środkowej i wschodniej Łemkowszczyzny, gdzie upowszechniło się stosowanie wielopolowych sklepień zrębowych.
Obok cerkwi znajduje się cmentarz z zabytkowymi nagrobkami. Nagrobki te zostały odnowione w lipcu 1996 r. podczas obozu konserwatorskiego „Nadsanie” zorganizowanego przez Stanisława Krycińskiego.
Ponadto we wsi znajduje się zabytkowa, dwukondygnacyjna figura przydrożna z 1841 r.