Beatriz Merino Lucero
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Martha Beatriz Merino Lucero |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Premier Peru | |
| Okres |
od 28 czerwca 2003 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Martha Beatriz Merino Lucero[1][2] (ur. 15 listopada 1947) – peruwiańska polityk, sprawowała urząd premiera Peru w okresie od 23 czerwca do 12 grudnia 2003[3][4]. Była pierwszą kobietą na tym stanowisku nie tylko w Peru, ale również w całej Ameryce Łacińskiej[3][5][6]. Od września 2005 do marca 2011 pełniła urząd ombudsmana[3][4][6], również jako pierwsza kobieta na tym stanowisku w Ameryce Łacińskiej[5].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodziła się 15 listopada 1947 w Limie. Studiowała najpierw prawo na Uniwersytecie Świętego Marka, które następnie kontynuowała na Uniwersytecie Harvarda[4]. Była pierwszą Peruwianką, która uzyskała tytuł LLM na tej amerykańskiej uczelni[4]. W 1972 uzyskała również tytuł LLM w London School of Economics[4]. Po ukończeniu edukacji znalazła pracę w Procter & Gamble[3][4].
W latach 1990–1992 była senatorem, a od 1995 do 2000 członkinią Kongresu. Podczas pełnienia swojego urzędu w Kongresie była przewodniczącą Komisji Środowiska i Komisji ds. Praw Kobiet[3][4][6]. W 2000 roku startowała na stanowisko wiceprezydenta z ramienia partii Perú Posible[5].
23 czerwca 2003 została premierem Peru[3][4]. Prezydent Alejandro Toledo zaproponował jej to stanowisko po tym, jak odmówiło mu kilku innych kandydatów[7]. Jej rządy zaczęły być oceniane bardzo pozytywnie w sondażach[7][8], co przełożyło się także na wzrost poparcia dla urzędującego prezydenta[7]. Jednak po pewnym czasie rozpoczęły się ataki polityczne skierowane wprost w Beatriz Merino. W mediach pojawiały się informacje o homoseksualnej orientacji Merino, którym premier zaprzeczała[5][8]. Zarzucano jej również obsadzanie stanowisk rządowych swoimi znajomymi, a jej wybory personalne dotyczące stanowisk ministerialnych nie były do końca akceptowane przez prezydenta. Sama dementowała te pogłoski, a później oceniano, że jej wybory personalne opierały się na kompetencjach i starała się przy tym unikać klientelizmu[5]. Ze względu na krążące plotki oraz ogromne poparcie społeczne, które mogłoby jej dać wygraną w wyborach prezydenckich, chociaż sama nie chciała w nich startować[8], została poproszona przez Alejandro Toledo o rezygnację ze stanowiska[5]. Ustąpiła 15 grudnia 2003[3][4].
Na świecie Beatriz Merino jest znana ze swojej pracy na rzecz kobiet. Pełniła rolę dyrektora w programie Women’s Leadership Programme (teraz znanym jako Gender Equality in Development Unit) w Międzyamerykańskim Banku Rozwoju[4][5][6], była członkiem Rady Dyrektorów International Women Forum i Komitetu Zarządzającego w organizacji Business Women's Initiative against HIV/AIDS[3][6].
Publikacje
[edytuj | edytuj kod]Beatriz Merino napisała dwie książki[6]:
- „Peruvian Women in the XX Century Legislation”,
- „Marriage and Rape: Debate of Article 178 of the Peruvian Criminal Code”.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Martha Beatriz Merino Lucero: Executive Profile & Biography – Bloomberg [online], www.bloomberg.com [dostęp 2018-12-25] (ang.).
- ↑ Beatriz Merino Lucero [online], Defensoria del Pueblo – Perú [dostęp 2018-12-26] (hiszp.).
- ↑ a b c d e f g h United Nations Foundation :: Beatriz Merino: Prime Minister, Peru, 2003 [dostęp 2018-12-25] [zarchiwizowane 2018-04-02] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j Beatriz Merino (LLM, 1972) [online], London School of Economics and Political Science [dostęp 2018-12-25] (ang.).
- ↑ a b c d e f g Torild Skard, Women of Power: Half a Century of Female Presidents and Prime Ministers Worldwide, Policy Press, 9 marca 2015, ISBN 978-1-4473-1580-3 [dostęp 2018-12-25] (ang.).
- ↑ a b c d e f HAPS Speaker Series: A Conversation with Beatriz Merino, Peru’s first female prime minister and the first female prime minister in Latin America [online], David Rockefeller Center for Latin American Studies [dostęp 2018-12-25] (ang.).
- ↑ a b c J. Jensen, Women Political Leaders: Breaking the Highest Glass Ceiling, Springer, 24 listopada 2008, ISBN 978-0-230-61685-1 [dostęp 2018-12-25] (ang.).
- ↑ a b c Peruvian Prime Minister may step down for personal life [online], www.chinadaily.com.cn [dostęp 2018-12-25] (ang.).
