Beatriz Merino Lucero

Beatriz Merino Lucero
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Martha Beatriz Merino Lucero

Data i miejsce urodzenia

15 listopada 1947
Lima

Premier Peru
Okres

od 28 czerwca 2003
do 15 grudnia 2003

Przynależność polityczna

Perú Posible

Poprzednik

Luis Solari de la Fuente

Następca

Carlos Ferrero

Martha Beatriz Merino Lucero[1][2] (ur. 15 listopada 1947) – peruwiańska polityk, sprawowała urząd premiera Peru w okresie od 23 czerwca do 12 grudnia 2003[3][4]. Była pierwszą kobietą na tym stanowisku nie tylko w Peru, ale również w całej Ameryce Łacińskiej[3][5][6]. Od września 2005 do marca 2011 pełniła urząd ombudsmana[3][4][6], również jako pierwsza kobieta na tym stanowisku w Ameryce Łacińskiej[5].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się 15 listopada 1947 w Limie. Studiowała najpierw prawo na Uniwersytecie Świętego Marka, które następnie kontynuowała na Uniwersytecie Harvarda[4]. Była pierwszą Peruwianką, która uzyskała tytuł LLM na tej amerykańskiej uczelni[4]. W 1972 uzyskała również tytuł LLM w London School of Economics[4]. Po ukończeniu edukacji znalazła pracę w Procter & Gamble[3][4].

W latach 1990–1992 była senatorem, a od 1995 do 2000 członkinią Kongresu. Podczas pełnienia swojego urzędu w Kongresie była przewodniczącą Komisji Środowiska i Komisji ds. Praw Kobiet[3][4][6]. W 2000 roku startowała na stanowisko wiceprezydenta z ramienia partii Perú Posible[5].

23 czerwca 2003 została premierem Peru[3][4]. Prezydent Alejandro Toledo zaproponował jej to stanowisko po tym, jak odmówiło mu kilku innych kandydatów[7]. Jej rządy zaczęły być oceniane bardzo pozytywnie w sondażach[7][8], co przełożyło się także na wzrost poparcia dla urzędującego prezydenta[7]. Jednak po pewnym czasie rozpoczęły się ataki polityczne skierowane wprost w Beatriz Merino. W mediach pojawiały się informacje o homoseksualnej orientacji Merino, którym premier zaprzeczała[5][8]. Zarzucano jej również obsadzanie stanowisk rządowych swoimi znajomymi, a jej wybory personalne dotyczące stanowisk ministerialnych nie były do końca akceptowane przez prezydenta. Sama dementowała te pogłoski, a później oceniano, że jej wybory personalne opierały się na kompetencjach i starała się przy tym unikać klientelizmu[5]. Ze względu na krążące plotki oraz ogromne poparcie społeczne, które mogłoby jej dać wygraną w wyborach prezydenckich, chociaż sama nie chciała w nich startować[8], została poproszona przez Alejandro Toledo o rezygnację ze stanowiska[5]. Ustąpiła 15 grudnia 2003[3][4].

Na świecie Beatriz Merino jest znana ze swojej pracy na rzecz kobiet. Pełniła rolę dyrektora w programie Women’s Leadership Programme (teraz znanym jako Gender Equality in Development Unit) w Międzyamerykańskim Banku Rozwoju[4][5][6], była członkiem Rady Dyrektorów International Women Forum i Komitetu Zarządzającego w organizacji Business Women's Initiative against HIV/AIDS[3][6].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Beatriz Merino napisała dwie książki[6]:

  • „Peruvian Women in the XX Century Legislation”,
  • „Marriage and Rape: Debate of Article 178 of the Peruvian Criminal Code”.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Martha Beatriz Merino Lucero: Executive Profile & Biography – Bloomberg [online], www.bloomberg.com [dostęp 2018-12-25] (ang.).
  2. Beatriz Merino Lucero [online], Defensoria del Pueblo – Perú [dostęp 2018-12-26] (hiszp.).
  3. a b c d e f g h United Nations Foundation :: Beatriz Merino: Prime Minister, Peru, 2003 [dostęp 2018-12-25] [zarchiwizowane 2018-04-02] (ang.).
  4. a b c d e f g h i j Beatriz Merino (LLM, 1972) [online], London School of Economics and Political Science [dostęp 2018-12-25] (ang.).
  5. a b c d e f g Torild Skard, Women of Power: Half a Century of Female Presidents and Prime Ministers Worldwide, Policy Press, 9 marca 2015, ISBN 978-1-4473-1580-3 [dostęp 2018-12-25] (ang.).
  6. a b c d e f HAPS Speaker Series: A Conversation with Beatriz Merino, Peru’s first female prime minister and the first female prime minister in Latin America [online], David Rockefeller Center for Latin American Studies [dostęp 2018-12-25] (ang.).
  7. a b c J. Jensen, Women Political Leaders: Breaking the Highest Glass Ceiling, Springer, 24 listopada 2008, ISBN 978-0-230-61685-1 [dostęp 2018-12-25] (ang.).
  8. a b c Peruvian Prime Minister may step down for personal life [online], www.chinadaily.com.cn [dostęp 2018-12-25] (ang.).