Bekaplermin to rekombinowany ludzki czynnik wzrostu BB pochodzenia płytkowego (ang. Platelet-derived Growth Factor, PDGF), otrzymywany z komórek drożdżySaccharomyces cerevisiae do których wprowadzono gen kodujący łańcuch B PDGF. Jest to białko dimeryczne o masie cząsteczkowej 24500 Da. Bekaplermin zachowuje aktywność endogennego PDGF, stymulując chemotaktyczne przyciąganie i proliferację komórek biorących udział w gojeniu się ran. Bekaplermin nasila przede wszystkim tworzenie ziarniny[2]. Badania kliniczne dowiodły, że bekaplermin jest skuteczny w leczeniu owrzodzeń – całkowite wyleczenie zanotowano u 47% pacjentów stosujących miejscowo bekaplermin przez okres 20 tygodni[3].
Badania kliniczne nad farmakokinetyką bekaplerminu prowadzono u pacjentów, u których średnia powierzchnia owrzodzenia wynosiła 10,5 cm2. Po 14 dniach stosowania stwierdzono nieistotne klinicznie wchłanianie bekaplerminu z powierzchni rany.
Bekaplermin przeznaczony jest do leczenia głębokich, neuropatycznych, przewlekłych owrzodzeń cukrzycowych, których powierzchnia jest mniejsza bądź równa 5 cm2[4][5]. Preparat powinien być stosowany razem z innymi metodami leczenia tego typu uszkodzeń skóry. Istnieją klinicznie uzyskane dowody, że bekaplermin jest skuteczny w leczeniu owrzodzeń pachwiny spowodowanych przez naczyniaka krwionośnego[6][7].
Leczenie bekaplerminem powinno być prowadzone przez lekarza doświadczonego w leczeniu owrzodzeń pochodzenia cukrzycowego.
Przed nałożeniem preparatu owrzodzenie należy starannie opatrzyć, tj. usunąć tkankę martwiczą i zajętą zakażeniem. Należy także poinformować pacjenta o zakazie dźwigania ciężarów.
Przed rozpoczęciem leczenia bekaplerminem należy wykluczyć lub rozpocząć terapię innych stanów chorobowych, przede wszystkim zapalenia kości i chorób tętnic obwodowych.
Bekaplermin jest lekiem pobudzającym proliferację. Należy zachować szczególną ostrożność w przypadku chorych, u których stwierdzono nowotwór złośliwy.
Bekaplermin może być stosowany maksymalnie przez 20 tygodni. Jeżeli po 10 tygodniach nie występuje poprawa, należy poddać ocenie zasadność leczenia[8].
Preparat należy przechowywać w lodówce, a po otwarciu zużyć w ciągu 6 tygodni.
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania bekaplerminu i innych leków stosowanych miejscowo w leczeniu owrzodzeń, ze względu na brak badań w tym zakresie.
Występują często i mają różne nasilenie. Do najczęstszych objawów ubocznych zaliczyć można[9]:
zakażenia w miejscu stosowania leku (w przypadku wystąpienia zakażenia należy zaprzestać stosowania bekaplerminu i wdrożyć leczenie przeciwbakteryjne),
↑Bhansali A., Venkatesh S., Dutta P., Dhillon MS., Das S., Agrawal A. Which is the better option: recombinant human PDGF-BB 0.01% gel or standard wound care, in diabetic neuropathic large plantar ulcers off-loaded by a customized contact cast?. „Diabetes research and clinical practice”. 1 (83), s. e13–6, styczeń 2009. DOI: 10.1016/j.diabres.2008.10.005. PMID: 19081156.
↑Mandracchia VJ., Sanders SM., Frerichs JA. The use of becaplermin (rhPDGF-BB) gel for chronic nonhealing ulcers. A retrospective analysis.. „Clinics in podiatric medicine and surgery”. 1 (18), s. 189–209, viii, styczeń 2001. PMID: 11344978.
↑Papanas N., Maltezos E. Becaplermin gel in the treatment of diabetic neuropathic foot ulcers.. „Clinical interventions in aging”. 2 (3), s. 233–40, 2008. PMID: 18686746.
↑Topical becaplermin: new preparation. A slight short-term help for some diabetic patients.. „Prescrire international”. 56 (10), s. 167–9, grudzień 2001. PMID: 11824438.