Bernard 74

Bernard 74
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Francja

Producent

Société des Avions Bernard

Typ

samolot myśliwski

Konstrukcja

dolnopłat o konstrukcji drewnianej

Załoga

1

Historia
Data oblotu

21 października 1931

Dane techniczne
Napęd

silnik gaźnikowy Gnome-Rhône 7Kbs

Moc

280 KM (206 kW)

Wymiary
Rozpiętość

9,2 m

Długość

6,66 m

Wysokość

2,5 m

Powierzchnia nośna

13,46 m²

Masa
Własna

831 kg

Startowa

1106 kg

Osiągi
Prędkość maks.

304 km/h

Pułap

8000 m

Zasięg

500 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 karabiny maszynowe Vickers kal. 7,7 mm
Użytkownicy
Francja
Rzuty
Rzuty samolotu

Bernard 74francuski samolot myśliwski z okresu międzywojennego.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W 1931 roku w wytwórni Société des Avions Bernard opierając się na konstrukcji samolotów sportowych Bernard 71 i Bernard 72 opracowano samolot myśliwski, który otrzymał oznaczenie Bernard 74. Był to dolnopłat o konstrukcji drewnianej, uzbrojony w 2 karabiny maszynowe, wyposażony w silnik o mocy 280 KM.

Pierwszy prototyp zbudowano już w lutym 1931 roku i oblatany, drugi prototyp został oblatany w dniu 21 października 1931 roku.

Z uwagi na zbyt słaby silnik pierwszy prototyp wyposażono w silniejszy silnik Gnome-Rhône 7Kd o mocy 360 KM (265 kW), co poprawiło jego osiągi – prędkość maksymalna wyniosła 355 km/h a pułap – 9380 metrów. Ten przebudowany samolot został oblatany w 1932 roku i otrzymał on oznaczenie Bernard 75.

Żaden z tych prototypów nie wzbudził zainteresowania francuskiego lotnictwa, które w tym czasie preferowało samoloty dwupłatowe. W związku z tym po zbudowaniu dwóch prototypów wersji Bernard 74 i przebudowaniu jednego z nich na wersję Bernard 75 zakończono badania nad nimi. Stały się one jednak podstawą do konstrukcji kolejnego samolotu Bernard 260.

Użycie w lotnictwie

[edytuj | edytuj kod]

Samoloty Bernard 74 i Bernard 75 były poddane tylko testom fabrycznym.

Opis techniczny

[edytuj | edytuj kod]

Samolot myśliwski Bernard 74 był dolnopłatem o konstrukcji drewnianej. Kadłub mieścił odkrytą kabinę pilota. Napęd stanowił silnik gwiazdowy, 7-cylindrowy, chłodzony powietrzem. Podwozie klasyczne, stałe.

Uzbrojenie stanowiły 2 karabiny maszynowe Vickers kal. 7,7 mm, synchronizowane.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jean Liron: Les Avions Bernard. Paryż: Éditions Larivière S.A., 1990, s. 187-195, 225. (fr.).
  • William Green, Gordon Swanborough: The complete book of fighters. London: Salamander Book, 2001, s. 61. ISBN 978-0-86288-220-4. (ang.).