Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość | |
Dziedzina sztuki | |
Epoka |
Bernardo Tasso (ur. 11 listopada 1493 w Bergamo, zm. 5 września 1569 w Ostiglii) − dworzanin i poeta, uznany za jednego z największych w literaturze włoskiej późnego renesansu[1]; jego dojrzała twórczość jest zaś wyrazem kryzysu tej epoki[2].
Bernardo Tasso zasłynął początkowo jako liryk horacjański, pisarz sielanek i wierszy miłosnych, również autor obszernego romansu rycerskiego L'Amadigi, liczącego sto pieśni. Po śmierci żony w 1556, nawiązawszy kontakt z wybitnymi postaciami kontrreformacji, zwrócił się w stronę poezji religijnej wiernej ideałom soboru trydenckiego. Porównywano go wówczas do Michała Anioła czy Vittorii Colonny. Przyćmiony sławą swojego syna, Torquato'a, popadł on jednak dość szybko w zapomnienie.
W Polsce znana jest jego twórczość psalmiczna wiernie tłumaczona przez Sebastiana Grabowieckiego.
Wiersze religijne Tassa znane są polskiemu czytelnikowi dzięki dwudziestu wiernym przekładom Sebastiana Grabowieckiego włączonym do jego Setnika rymów duchownych.
Tłumaczenia S. Grabowieckiego | Oryginały B. Tassa |
---|---|
XXIV Władco najwyższy, czemu |
Salmo I Perche sommo Motore |
XXVII A długoż, Panie, ta moja błędliwa |
Salmo II Sin a quando Signor, questa suiata anima |
XXXI Twego ratunku, Boże |
Salmo VII Il yuo aiuto, o Signore |
XLIV Wiem, o przednie władnący |
Salmo III Io so somo Motore |
LI Twej łaski promień, Panie wysokości |
Salmo IV De la tua gratia il raggio, alto Signore |