Anders (z lewej) w walce z Tadeuszem Walaskiem | ||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
30 września 1942 | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
189 cm | |||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
|
Bernd Anders (ur. 30 września 1942 w Berlinie[1]) – niemiecki bokser, medalista mistrzostw Europy z 1965, olimpijczyk. W czasie kariery bokserskiej reprezentował Niemiecką Republikę Demokratyczną.
Odpadł w ćwierćfinale wagi średniej (do 75 kg) na mistrzostwach Europy w 1963 w Moskwie po porażce z Emilem Schulzem z Republiki Federalnej Niemiec[2]. Na kolejnych mistrzostwach Europy w 1965 w Berlinie zdobył brązowy medal w wadze półciężkiej (do 81 kg) po wygraniu dwóch walk i przegranej w półfinale z Peterem Gerberem z RFN[3].
Na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku startował w wadze ciężkiej (ponad 81 kg). Pokonał Nancio Carrillo z Kuby, lecz w ćwierćfinale przegrał z późniejszym srebrnym medalistą Jonasem Čepulisem ze Związku Radzieckiego[1].
W 1970 zwyciężył w wadze ciężkiej w turnieju „Giraldo Cordova Cardin” w Hawanie, wygrywając w finale z Teófilo Stevensonem[4].
Był mistrzem NRD w kategorii średniej w 1963 i 1964 oraz w kategorii ciężkiej w 1967 i 1968[5], wicemistrzem w wadze średniej w 1962[6] oraz w wadze ciężkiej w 1969[7] i 1970[8], a także brązowym medalistą w wadze ciężkiej w 1972[9].