| Gatunek | |
|---|---|
| Data premiery |
14 marca 1959 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
121 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz |
Ivo Braut |
| Muzyka |
Vladimir Kraus-Rajterić |
| Zdjęcia |
Krešimir Grčević |
| Scenografia |
Dušan Jeričević |
| Montaż |
Blaženka Jenčik |
| Wytwórnia |
Jadran Film (Zagrzeb) |
Bez rozkładu jazdy (serb.-chorw. Vlak bez voznog reda / Влак без возног реда) – jugosłowiański czarno-biały film dramatyczny z 1959 roku w reżyserii Veljko Bulajicia.
Wiosna, 1946 rok. W Jugosławii rozpoczyna się migracyjny program przesiedleń ludności z niegościnnych krasowych regionów dynarskich na żyzne równiny Slawonii, Baranji, Syrmii i Wojwodiny. Rolniczy kolonizatorzy ciężko adaptują się do nowego stylu życia na zupełnie nowych terenach. Tytułowe pociągi bez rozkładu transportują jugosłowiańskich migrantów przepełnionych smutkiem, mieszanymi uczuciami i demonami przeszłości.
Przesiedleniom poddawani są mieszkańcy całych wiosek. Jedną z nich jest Dolac w centralnej Dalmacji, której mieszkańcom przydzielono tereny i domy w nowej wiosce Baranja Topolovo. Mieszkańcom Dolac przewodzi Lovre – przewodniczący komitetu wioski, który wzdycha do samotnej wdowy; Ike. Wraz z Lovre podróżują jego bracia Duje i Perisa zwany Peso. Wśród przesiedleńców znajduje się też marynarz Nikolic, dla którego, tak samo jak dla Lovre nie jest obojętna Ike. W trakcie podróży Peso zakochuje się w Danie, dziewczynie z sąsiedniej wioski. Nie wie jednak o tym że Dana jest już obiecana sołtysowi Baranji Topolova, dokąd wszyscy zmierzają[1].