Gmach główny Biblioteki Uniwersyteckiej w Heidelbergu | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres |
Plöck 107-109 |
Dyrektor |
Jochen Apel |
Data założenia |
1386 |
Siglum |
DE-16 |
Wielkość zbiorów |
6,8 mln |
Położenie na mapie Niemiec | |
49,4097°N 8,7058°E/49,409700 8,705830 | |
Strona internetowa |
Biblioteka Uniwersytecka w Heidelbergu (niem. Universitätsbibliothek Heidelberg) jest centralną biblioteką Uniwersytetu w Heidelbergu.
Biblioteka Uniwersytecka w Heidelbergu to najstarsza biblioteka uniwersytecka w Niemczech. Jej początki sięgają założenia Uniwersytetu w Heidelbergu w 1386 roku.
Dyrektorzy Biblioteki Uniwersyteckiej w Heidelbergu
|
|
System biblioteczny Uniwersytetu w Heidelbergu obejmuje łącznie 39 bibliotek[1].
Zbiory specjalne Biblioteki Uniwersyteckiej w Heidelbergu obejmują 6800 rękopisów[2], 1800 inkunabułów, 110 500 autografów oraz zbiór starych map, arkuszy graficznych, rysunków i fotografii.
Zasoby cyfrowe tworzą 116 000 pełnotekstowych e-czasopism, około 3300 baz danych i 800 000 e-książek.
W ramach ogólnoniemieckiego systemu gromadzenia zbiorów bibliotecznych oraz specjalistycznych usług informacyjnych (Fachinformationsdienste für Wissenschaft – FID[3]) Biblioteka Uniwersytecka w Heidelbergu zarządzą następującymi dyscyplinami: egiptologią, archeologią klasyczną, europejską historią sztuki do 1945 r. oraz ogólną historią sztuki, a także Azją Południową.
Biblioteka Uniwersytecka w Heidelbergu systematycznie digitalizuje polskie piśmiennictwo o sztuce i archeologii, za co została w 2020 r. uhonorowana Dyplomem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Dyplomem Stowarzyszenia Historyków Sztuki, a dr Maria Effinger – Medalem Merentibus Stowarzyszenia Historyków Sztuki[5].