Bieg i upad

Bieg i upad

a-a – bieg warstwy, α – kąt upadu warstwy

Kompas do mierzenia biegu i upadu

Bieg i upad – parametry położenia warstwy lub innej powierzchni strukturalnej (np. uskok, spękanie)^[1][2].

Bieg powierzchni

1. Linia biegu – linia przecięcia mierzonej powierzchni (np. stropu lub spągu warstwy) z płaszczyzną poziomą^[1][2].
2. Bieg (rozciągłość) – kąt zawarty między kierunkiem północy a linią biegu; azymut linii biegu^[1][2].

Upad powierzchni

1. Linia upadu – linia leżąca na powierzchni strukturalnej określająca kierunek największego spadku tej powierzchni; prostopadła do linii biegu^[1][2].
2. Upad warstwy – kąt między linią upadu a płaszczyzną poziomą^[1][2].

Zapis parametrów powierzchni

W zależności od przyjętej nomenklatury parametry położenia danej powierzchni podaje się w wariancie trój- lub dwuczłonowym.

1. Na zapis trójczłonowy składają się bieg/upad oraz kierunek zapadania mierzonej powierzchni, gdzie wartość biegu określana jest w zakresie 0-180°, upadu – w zakresie 0-90°, zaś kierunek zapadania powierzchni określany jest symbolami stron świata, np. 120/80 N^[2].
2. W zapisie dwuczłonowym mamy azymut linii upadu/upad, gdzie wartość azymutu linii upadu podawana jest w zakresie 0-360°, zaś upad, analogicznie do zapisu trójczłonowego, w zakresie 0-90° (np. 324/50)^[2].

Symbol położenia warstw na mapach geologicznych składa się z dwóch linii – dłuższej, której krawędź usytuowana jest zgodnie biegiem danej warstwy i prostopadłej do niej, krótszej linii symbolizującej kierunek zapadania warstwy. Przy krawędzi symbolizującej bieg warstwy umieszcza się wartość jej upadu.

Przypisy

1. Dadlez R., Jaroszewski W., 1996. Tektonika, Wyd. Naukowe PWN.
2. Przewodnik do ćwiczeń z geologii dynamicznej. Wydawnictw Polskiej Agencji Ekologicznej.

Linki zewnętrzne

• Pomiary kompasem geologicznym