Blaszka graniczna tylna rogówki (łac.lamina limitans posterior corneae), blaszka graniczna wewnętrzna rogówki, błona Descemeta – w anatomii okaczłowieka cienka, jednolita błonka, luźno przylegająca do istoty właściwej rogówki[1]. Patrząc od zewnątrz jest czwartą powłoką rogówki. Urazy rogówki nie są rzadkie, ale jeśli podczas urazu zostanie uszkodzona blaszka graniczna tylna rogówki, to taki uraz jest nieodwracalny.
Blaszka graniczna tylna rogówki składa się z dwóch warstw[2]:
warstwy przedniej; o grubości ok. 3 μm, nie zmieniającej się istotnie w trakcie życia człowieka[2];
warstwy tylnej; o grubości zwiększającej się wraz z wiekiem – od ok. 2 μm w pierwszej dekadzie życia, do ok. 10 μm w dziewiątej dekadzie życia człowieka[2].
↑Ignacy Abramowicz, Helena Szostakiewicz-Sawicka: Narząd wzroku. W: Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka. Wyd. V (dodruk). T. V (Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów.). Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007, s. 507-576. ISBN 978-83-200-3685-5.