Blumeriella jaapii

Blumeriella jaapii
Ilustracja
Konidia
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

workowce

Klasa

patyczniaki

Rząd

tocznikowce

Rodzina

Drepanopezizaceae

Rodzaj

Blumeriella

Gatunek

Blumeriella jaapii

Nazwa systematyczna
Blumeriella jaapii (Rehm) Arx
Phytopathologia. Z. 42(2): 164 (1961)
Multimedia w Wikimedia Commons
Objawy występowania grzybni Blumeriella jaapii na liściach wiśni

Blumeriella jaapii (Rehm) Arx – gatunek grzybów z rodziny Drepanopezizaceae[1]. Pasożyt, wywołujący drobną plamistość liści drzew pestkowych[2].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Blumeriella, Drepanopezizaceae, Helotiales, Leotiomycetidae, Leotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1907 r. Heinrich Rehm nadając mu nazwę Pseudopeziza jaapii. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1961 r. Josef Adolph von Arx.

Synonimy[3]:

  • Ascochyta padi Lib. 1832
  • Blumeriella hiemalis (B.B. Higgins) Põldmaa 1967
  • Blumeriella prunophorae (B.B. Higgins) Becer., Simeria & Creţiou 1983
  • Coccomyces hiemalis B.B. Higgins 1913
  • Coccomyces lutescens B.B. Higgins 1914
  • Coccomyces prunophorae B.B. Higgins 1914
  • Cylindrosporium hiemalis (B.B. Higgins) Sacc. 1914
  • Cylindrosporium padi P. Karst. 1884
  • Higginsia hiemalis (B.B. Higgins) Nannf. 1932
  • Higginsia jaapii (Rehm) Nannf. 1932
  • Higginsia lutescens (B.B. Higgins) Nannf. 1932
  • Higginsia prunophorae (B.B. Higgins) Nannf. 1932
  • Phloeosporella hiemalis (B.B. Higgins) Põldmaa 1967
  • Phloeosporella padi (Lib.) Arx 1961
  • Phlyctema padi (P. Karst.) Petr. 1920
  • Pseudopeziza jaapii Rehm 1907
  • Septoria padi (Lib.) Thüm. 1874

Cykl rozwojowy

[edytuj | edytuj kod]

Zimują na opadłych liściach jako saprotrof. Wykształca się na nich forma rozmnażająca się płciowo (teleomorfa). W Polsce po raz pierwszy zaobserwowano ją dopiero w 1963 r.[2] Na dolnej stronie liści tworzą się skupiska bardzo drobnych apotecjów o kształcie czarek. Powstające w nich płciowo askospory wydostają się podczas deszczowej pogody i przenoszone przez wiatr i wodę dokonują infekcji pierwotnej. Następuje to na przełomie kwietnia i maja. Askospory przyklejają się do młodych liści i kiełkują, jeśli przynajmniej przez kilka godzin są one zwilżone wodą. Strzępki infekcyjne wrastają do liścia poprzez jego aparaty szparkowe. Rozrastają się w przestrzeniach międzykomórkowych liścia i przy sprzyjającej pogodzie już po 5 dniach pojawiają się na liściach objawy choroby[4].

Apotecja mają podwójną ścianę i zawierają maczugowate, unitunikowe worki o długości 72–105 μm i szerokości 12–15 μm. Są one poprzedzielane parafyzami i mają zgrubiały szczyt i ujście zarodników. W workach powstają jednokomórkowe, wydłużone askospory, mające czasami zagięte końce. Wymiary askospor: 28–53 × 3,2–4,3 μm[2].

Rozwijająca się w sezonie wegetacyjnym grzybnia na liściach jest pasożytem i rozmnaża się bezpłciowo. Na spodniej stronie liści tworzy podkładki będące równocześnie dnem acerwulusów o kubkowatym kształcie i średnicy 172–320 μm. Na podkładkach tworzy się warstwa stożkowatych konidioforów o długości 5–7 μm i szerokości 2–3,5 μm. Na konidioforach powstają 1-3-komórkowe zarodniki konidialne o cylindrycznym lub rogalikowatym kształcie z zaostrzonym górnym końcem. Rozsiewane przez deszcz i wiatr dokonują infekcji wtórnych[2]. Konidia są cienkie, bezbarwne i mają rozmiary 40–60 × 1,5–2,5 μm. Okres ich wysiewu trwa około 6-8 tygodni. Przy sprzyjającej patogenowi pogodzie konidia mogą spowodować nawet epidemię choroby[5].

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Blumeriella jaapii występuje we wszystkich rejonach świata, w których uprawia się drzewa pestkowe. Największe szkody wyrządza na plantacjach wiśni i czereśni, a zwłaszcza tej pierwszej, ale stwierdzono występowanie tego gatunku także na innych drzewach pestkowych[2]. W USA i Europie po raz pierwszy zaobserwowano tę chorobę w XIX wieku. W 1945 r. w Pensylwanii nastąpiła epidemia tej choroby i konieczność wycięcia na plantacjach 10% wszystkich wiśni[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2020-12-09] (ang.).
  2. ↑ a b c d e Selim Kryczyński, Zbigniew Weber (red.), Fitopatologia, t. 2. Choroby roślin uprawnych, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2011, ISBN 978-83-09-01077-7.
  3. ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2016-11-26] (ang.).
  4. ↑ Cherry Leaf Spot. [dostęp 2016-11-26].
  5. ↑ Marek Grabowski: Choroby drzew owocowych. Kraków: Wyd. Plantpress, 1999. ISBN 83-85982-28-0.
  6. ↑ Lewis, F.H. and A.B. Groves. 1948. Cherry Leaf Spot Control in the Cumberland – Shenandoah Valley. Virginia Agricultural Experiment Station.