Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent |
Boeing |
Konstruktor |
Boeing |
Typ |
samolot torpedowo-bombowy |
Konstrukcja |
duraluminiowa, kryta płótnem |
Załoga |
3 |
Historia | |
Data oblotu |
4 maja 1927 |
Lata produkcji |
1927 |
Liczba egz. |
3 |
Dane techniczne | |
Napęd |
1 silnik Packard 2A-2500 |
Moc |
730 KM |
Wymiary | |
Rozpiętość |
16,76 m |
Długość |
12,45 m |
Wysokość |
4,12 m |
Powierzchnia nośna |
80,6 m |
Masa | |
Własna |
2558 kg |
Startowa |
4339 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
185 km/h |
Pułap |
3800 m |
Zasięg |
1400 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
2 x km 7,62 1 torpeda | |
Rzuty | |
Boeing TB (Boeing Model 63) – amerykański samolot torpedowy zaprojektowany w 1925 w Bureau of Aeronautics (dyrektoratu United States Navy ds. lotnictwa morskiego) i zbudowany w zakładach Boeinga w 1927. Zbudowano trzy egzemplarze, nie uruchomiomo produkcji seryjnej.
Po I wojnie światowej większość samolotów powstających dla United States Navy (USN) było projektowanych wewnętrznie, czasami pierwsze prototypy powstawały nawet w należących do USN zakładach Naval Aircraft Factory i dopiero wtedy USN ogłaszała kontrakt na budowę nowego typu samolotu[1]. W niektórych przypadkach USN pozostawiała zewnętrznym wykonawcą wolną rękę przy dopracowywaniu różnych rozwiązań konstrukcyjnych[1].
Jednym z takich samolotów był bombowiec torpedowy, który otrzymał wewnętrzne oznaczenie Boeinga Model 63, a w USN był znany jako TB (Torpedo, Boeing)[2]. Boeing TB w znacznej mierze opierał się na nieco wcześniejszym samolocie Martin T3M, ale miał nowocześniejszą konstrukcję[2].
Boeing TB był jednosilnikowym samolotem dwupłatowym z wymiennym podwoziem kołowym bądź pływakowym[2]. Jak wodnosamolot wyposażony był w dwa duże pływaki, powozie kołowe było bardzo szeroko rozstawione z dwoma kołami pod każdym skrzydłem[3].
Napęd samolotu stanowił silnik Packard 3A-2500 o mocy 730 KM z drewnianym, trójpłatowym śmigłem o stałym skoku[4].
Cały samolot miał konstrukcję duraluminiową i był kryty płótnem[3]. Skrzydła były częściowo składane[3]. Załoga składała się z trzech osób, pilot i bombardier/nawigator siedzieli obok siebie w kabinie umieszczonej tuż za silnikiem i przed górnym skrzydłem, tylny strzelec zajmował kabinę znajdującą się pomiędzy skrzydłem a ogonem[3].
Uzbrojenie stanowiły dwa pojedyncze karabiny maszynowe Browning M1919 kalibru 7,62[5]. Jeden, ruchomy, obsługiwany był przez tylnego strzelca; drugi, nieruchomy, skierowany był do przodu[5][4]. Samolot mógł przenosić pojedynczą torpedę typu Bliss-Leavitt[5][4] lub do 1500 funtów (680 kg) bomb[4].
Lot pierwszego TB odbył się 4 maja 1927, wraz z pozostałymi dwoma samolotami został on dostarczony USN w czerwcu tego roku[3]. Już w późniejszym czasie pierwszy egzemplarz otrzymał oznaczenie XTB (X oznaczające experimental – doświadczalny)[3].
Jeszcze zanim zbudowane przez Boeinga samoloty trafiły do USN, zdecydowano tam, że ciężkie samoloty torpedowe i bombowe powinny być napędzane przez dwa silniki, według specyfikacji USN zaprojektowano dwusilnikowy Douglas T2D, który stał się podstawowym samolotem bombowo-torpedowym US Navy[5]. Boeing TB nie wszedł do produkcji seryjnej, był to ostatni przed II wojną światową samolot wyprodukowany w zakładach Boeinga, który nie był oryginalnym projektem tej firmy[2][4].