Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość |
polska |
Alma Mater | |
Dziedzina sztuki | |
Odznaczenia | |
Bogna Krasnodębska-Gardowska (ur. 19 marca 1900 w Sosnowcu, zm. 20 listopada 1986 w Krakowie) – polska artystka plastyczka. Specjalizowała się w grafice warsztatowej (zwłaszcza drzeworycie) oraz rysunku.
Urodziła się 19 marca 1900 w Sosnowcu, w rodzinie Aleksandra i Marii z Czajkowskich[1]. Po ukończeniu w 1921 Państwowych Kursów Pedagogicznych dla Nauczycieli Rysunku w Warszawie, studiowała u prof. Władysława Skoczylasa w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych (1923–1930) oraz w Paryżu. Od 28 października 1926 była żoną prof. Ludwika Gardowskiego[1].
Nauczała w Szkole Rzemiosł i Sztuki Stosowanej w Warszawie (1933–1935). Była członkiem założycielem „Rytu” (1925–1939), członkiem rady Bloku Związku Zawodowych Polskich Artystów Plastyków oraz Związku Nauczycieli Rysunku. Za całokształt prac otrzymała medal złoty na międzynarodowej wystawie w Paryżu (1937)[1].
Po wojnie zamieszkała w 1947 w Krakowie, wykładała na Politechnice Krakowskiej (1948–1966). Należała do Grupy Dziewięciu Grafików (1947–1960).
Zmarła 20 listopada 1986. Została pochowana na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie, kwatera XCVI-2-14)[2].