Bojko Raszkow

Bojko Raszkow
Бойко Рашков
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Bojko Iliew Raszkow

Data i miejsce urodzenia

28 września 1954
Ognjanowo

Zawód, zajęcie

prawnik, urzędnik państwowy, polityk

Alma Mater

Uniwersytet Sofijski

Stanowisko

wicepremier (2021), minister spraw wewnętrznych (2021–2022)

Bojko Iliew Raszkow, bułg. Бойко Илиев Рашков (ur. 28 września 1954 w Ognjanowie w gminie Gyrmen) – bułgarski prawnik, urzędnik państwowy i polityk, deputowany do Zgromadzenia Narodowego, w 2021 wicepremier ds. porządku publicznego i bezpieczeństwa, od 2021 do 2022 minister spraw wewnętrznych.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1979 ukończył prawo na Uniwersytecie Sofijskim. Został później wykładowcą i docentem na Uniwersytecie Gospodarki Narodowej i Światowej, w 2016 objął na nim katedrę prawa karnego. Od 1981 do 1992 był śledczym w regionalnej służbie śledczej w Sofii, od 1995 do 2001 kierował państwową służbą śledczą (NSS) na poziomie krajowym, będąc zastępcą prokuratora generalnego. W latach 2001–2005 zasiadał w Zgromadzeniu Narodowym 39. kadencji z listy Koalicji na rzecz Bułgarii[1]. Od stycznia 2008 do maja 2009 był zastępcą ministra sprawiedliwości, powrócił też do pracy w NSS jako dyrektor departamentu. Od 2013 do 2018 pozostawał dyrektorem państwowego biura zajmującego się kontrolą stosowania specjalnych środków w śledztwach (NBKSRS)[2][3].

W maju 2021 powołany na urzędy wicepremiera ds. porządku publicznego i bezpieczeństwa oraz ministra spraw wewnętrznych w przejściowym gabinecie Stefana Janewa[4]. Pozostał na tych stanowiskach w utworzonym we wrześniu 2021 drugim technicznym rządzie tego samego premiera[5]. W grudniu 2021 zakończył pełnienie funkcji wicepremiera. W powołanym wówczas rządzie Kiriła Petkowa utrzymał stanowisko ministra spraw wewnętrznych (z rekomendacji ugrupowania Kontynuujemy Zmianę)[6]. Urząd ten sprawował do sierpnia 2022. W wyborach z października 2022 i kwietnia 2023 z ramienia PP uzyskiwał mandat posła 48. i 49. kadencji[7][8]. W czerwcu 2024 oraz październiku 2024 zostawał deputowanym 50. i 51. kadencji (gdy Kirił Petkow po tych wyborach decydował się objąć mandat z innego okręgu)[9][10].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Бойко Илиев Рашков. parliament.bg. [dostęp 2021-05-18]. (bułg.).
  2. Бойко Рашков: председател на Националното бюро за контрол на СРС. legalworld.bg. [dostęp 2021-05-18]. (bułg.).
  3. Бойко Илиев Рашков. nbksrs.bg. [dostęp 2021-05-18]. (bułg.).
  4. Държавният глава назначава служебно правителство от 12 май т.г.. president.bg, 11 maja 2021. [dostęp 2021-05-16]. (bułg.).
  5. Държавният глава назначава служебно правителство от 16 септември т.г.. president.bg, 16 września 2021. [dostęp 2021-09-25]. (bułg.).
  6. Служебното правителство предаде властта на министрите от кабинета „Петков”. dariknews.bg, 13 grudnia 2021. [dostęp 2021-12-13]. (bułg.).
  7. Ralica Ficzewa: От новобранци до опитни парламентаристи: кои са новите депутати в 48-ия парламент. dnevnik.bg, 5 października 2022. [dostęp 2022-10-05]. (bułg.).
  8. Ralica Ficzewa, Złatina Zechirowa: Нещо ново, нещо старо: кои са новите депутати в 49-ия парламент. dnevnik.bg, 4 kwietnia 2023. [dostęp 2023-04-04]. (bułg.).
  9. Кирил Петков избра да е депутат от София, Бойко Рашков влиза в парламента, Настимир Ананиев – не. 24chasa.bg, 14 czerwca 2024. [dostęp 2024-06-14]. (bułg.).
  10. ЦИК обяви имената на новите 240 депутати. 24chasa.bg, 31 października 2024. [dostęp 2024-10-31]. (bułg.).