Borka Pavićević

Borka Pavićević
Борка Павићевић
Ilustracja
Borka Pavićević (2011)
Data i miejsce urodzenia

5 czerwca 1947
Kotor

Data i miejsce śmierci

30 czerwca 2019
Belgrad

Zawód, zajęcie

dramaturg
dziennikarz

Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Borka Pavićević (serb. Борка Павићевић; ur. 5 czerwca 1947 w Kotorze[1], zm. 30 czerwca 2019 w Belgradzie[2]) – serbska publicystka i dramaturg, działaczka społeczna.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Była córką Vuka Pavićevicia, profesora filozofii Uniwersytetu Belgradzkiego, i Sonji[1]. W 1948 wraz z rodziną przeniosła się do Belgradu[1]. W 1971 ukończyła studia w belgradzkiej Akademii Teatru, Filmu, Radia i Telewizji, zaś w 1976 uzyskała dyplom magisterski na podstawie pracy o serbskim dramacie neorealistycznym w okresie międzywojennym[3]. Przez dziesięć lat współpracowała z teatrem Atelje 212 jako dramaturg. W 1981 założyła Teatr Nowej Wrażliwości (Nova osećajnost) w dawnym budynku belgradzkiego browaru[1]. W latach 1984–1991 związała się z ruchem artystycznym KPGT (Kazalište Pozorište Gledališče Teatar), a następnie objęła funkcję dyrektora artystycznego Belgradzkiego Teatru Dramatycznego. W 1993 zrezygnowała z kariery teatralnej i skupiła się na działalności politycznej. Współpracowała z organizatorami Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego w Belgradzie BITEF, wchodząc w skład jury konkursowego[4]. Jej artykuły publicystyczne publikowała prasa codzienna („NIN”, „Danas”). Wydała także trzy zbiory esejów[3].

W 1994 założyła Centrum Dekontaminacji Kulturowej (Centar Za Kulturnu Dekontaminaciju), którym kierowała do końca życia[5]. Centrum organizuje wydarzenia kulturalne, działając na rzecz tworzenia społeczeństwa obywatelskiego i uczestnicząc aktywnie w życiu politycznym Serbii. W 2012 Pavićević znalazła się w gronie sygnatariuszy Deklaracji Obywatelskiego Ruchu Oporu[5]. Za swoją działalność otrzymała szereg nagród, w tym Nagrodę Otto Rene Castillo (2000), nagrodę Hiroshima Foundation Prize, a w 2001 została uhonorowana Legią Honorową[6].

Była mężatką (mąż Nikola Barović jest prawnikiem i działaczem praw człowieka), miała syna Jovana[5]. 2 lipca 2019 została pochowana na Nowym Cmentarzu (Novo Groblje) w Belgradzie[7].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]
  • 1994: Мода
  • 1998: На екс – Постдејтонска мода
  • 2017: Глава у торби

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d Večiti sam buntovnik. blic.rs. [dostęp 2019-05-09]. (serb.).
  2. ↑ Preminula Borka Pavićević. czkd.org. [dostęp 2019-06-30]. (serb.).
  3. ↑ a b Преминула Борка Павићевић. rts.rs. [dostęp 2019-06-30]. (serb.).
  4. ↑ Zbog čega je Borka Pavićević kolekcionarka opasnih tajni. gloria.rs. [dostęp 2019-05-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-10)]. (serb.).
  5. ↑ a b c Interview with 2nd ECF Princess Margriet Award laureate Borka Pavićević. culturalfoundation.eu. [dostęp 2019-05-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-04)]. (ang.).
  6. ↑ Borka Pavićević. czkd.org. [dostęp 2019-05-09]. (serb.).
  7. ↑ Borka Pavićević na večni počinak ispraćena uz zvuke himne “Hej Sloveni”. blic.rs. [dostęp 2019-07-08]. (serb.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]