wieś | |
Fragment wsi | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Wysokość |
220-230 m n.p.m. |
Liczba ludności (III 2011) |
419[2] |
Strefa numeracyjna |
74 |
Kod pocztowy |
58-172[3] |
Tablice rejestracyjne |
DSW |
SIMC |
0851985 |
Położenie na mapie gminy Dobromierz | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |
Położenie na mapie powiatu świdnickiego | |
50°58′49″N 16°14′46″E/50,980278 16,246111[1] |
Borów (niem. Bohrauseifersdorf[4]) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie świdnickim, w gminie Dobromierz.
Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z XIV wieku. Wcześniej istniała tu osada kultury łużyckiej (relikty cmentarzyska). W roku 1305 było tutaj czternaście zagród, a właścicielem osady był Hannos Kewke. 3 lutego 1598 hrabia Conrad von Hochberg kupił Borów i całe dobra roztockie od Franza von Schweinichena. W roku 1765 wieś zamieszkiwało szesnastu zagrodników i chałupnik oraz pięciu rzemieślników różnych branż. W roku 1825 posiadaczem wsi był hrabia Hans Heinrich von Hochberg VI. Było tu wtedy osiemnaście domów i wiatrak. Działały warsztaty produkcji płótna. We wsi stał też dwór. Kolejnym właścicielem był (1840) hrabia Hans Heinrich von Hochberg X z Książa. Od drugiej połowy XIX wieku nastąpiła industrializacja osady, związana z wydobyciem granitu. W roku 1896 do Borowa dotarła kolej (linia Jawor – Roztoka). Zbudowano też bocznicę do kamieniołomów. Po II wojnie światowej funkcjonowały na tej bazie Borowskie Kamieniołomy Drogowe, po roku 1989 rozbite na kilka przedsiębiorstw wydobycia kamienia[5].
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa wałbrzyskiego.