Bravasaurus

Bravasaurus
Hechenleitner et al., 2020
Okres istnienia: kampan–mastrycht PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q 83.6/66 83.6/66
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	zauropsydy
Podgromada	diapsydy
Nadrząd	dinozaury
Rząd	dinozaury gadziomiedniczne
Podrząd	zauropodomorfy
Infrarząd	zauropody
(bez rangi)	Titanosauria
Rodzaj	Bravasaurus
Gatunki
Bravasaurus arrierosorum

Bravasaurus – wymarły rodzaj dinozaura, zauropoda z grupy tytanozaurów^[1].

Skamieniałości nieznanego dotychczas zwierzęcia znaleziono w północno-zachodniej Argentynie, w Andach w prowincji La Rioja, gdzie w okolicy Quebrada de Santo Domingo znajdują się czerwone osady piaskowców powstałe w kredzie późnej (kampan-mastrycht). Tworzą one formację Ciénaga del Río Huaco. Tam właśnie znaleziono trzy szkielety dinozaurów z grupy zauropodów, jak i liczne pozostałości dinozaurzych jaj, jedne z największych na świecie pozostałości gniazdowania. Okazało się, że znalezione skamieniałości należą do dwóch nieznanych jeszcze rodzajów tytanozaurów. Jednego z nich nazwano Punatitan, a drugiego, znalezionego 34 m nad spągiem formacji, Bravasaurus^[1].

Nazwę rodzajową kreatorzy stworzyli, czerpiąc z nazwy jeziora Laguna Brava, od której, jak zauważyli, nazwę czerpie także Laguna Brava Provincial Park. W obrębie rodzaju umieścili pojedynczy gatunek, który nazwali Bravasaurus arrierosorum. Hechenleitner i inni odnoszą jego epitet gatunkowy do ludzi, którzy w XIX wieku przekroczyli Andy wraz z bydłem. Określono holotyp jako CRILAR-Pv 612 i paratyp jako CRILAR-Pv 613^[1].

Bravasaurus był niewielkiej wielkości tytanozaurem. Osiągał podobne rozmiary co Neuquensaurus czy Magyarosaurus, ustępując licznym innym tytanozaurom. Do jego cech charakterystycznych należy budowa kości kwadratowej, kręgów, kości ramiennej i strzałkowej^[1].

Przeprowadzono analizę filogenetyczną, która jako najbliższych krewnych Bravasaurus wskazała Gondwanatitan, Uberabatitan i Trigonosaurus^[1].

Przypisy

1. E. MartínE.M. Hechenleitner E. MartínE.M. i inni, Two Late Cretaceous sauropods reveal titanosaurian dispersal across South America, „Communications Biology”, 3, 2020, s. 622, DOI: 10.1038/s42003-020-01338-w  (ang.).